سنت نقادانه‌ای در تئاتر کشورمان وجود ندارد. حتا این روزها می‌توان این مسئله را به دیگر هنرها هم تسری داد. فقدان موضع‌گیری در نقدها در بیشتر مواقع به پروار شدن مفهوم متناقض "نقد سازنده" کمک کرده‌است. نقدی که تنها برای پر‌کردن صفحات روزنامه‌ها و مجلات است و نمی‌خواهد با جریان رایج و ارتجاعی آنچه که در هنر اتفاق می‌افتد درگیر شود. رضا سرور در این نوشته به همین موضوع پرداخته است.
