بهمن جلالی نامی جاودان در عرصه عکاسی خبری ایران است. او در اکثر معرکه‌های دورانش حاضر بود. با سال‌ها عکاسی کردن از انسان‌ها و مناظر فراموش‌شده و زندگی روزمره‌ی مردمان سرزمینش، به عکاسان نسل بعد خود نشان داد که لازم نیست عکاس مستند تنها در پی رخدادهای «مهم» باشد. مطلب پیش رو نگاهی به آثار او در سال‌های فعالیتش است.
در مواجهه با امر نادیدنی، همچون ویروس کرونا، چطور باید تاثیرگذار بود؟ چطور به چیزی که همه‌جا هست اما هیچ‌جا نیست می‌توان نزدیک شد تا عکسی خوب ثبت کرد؟
