فیلم‌های تارکوفسکی را نمی‌توان به تبعیت از فلسفه شخص‌باور تقلیل داد. این تنها یکی از جنبه‌های کار تارکوفسکی است اما جنبه‌ای مهم و موضوع اصلی این جستار است.
بنیامین در این مقاله‌ی کوتاه با زبان انتقادی خاص خودش و با بیان انتقادهای سرراست‌تر به این موضوع پرداخته است که چرا دستاوردهای سینمای شوروی در آن دوره، به‌رغم همه‌ی ضعف‌های آن، در خدمت شکل نوینی از آگاهی‌بخشی به توده‌ها بوده است.
