عکس کپی گرفتن از لحظه نیست، بلکه بیرون کشیدن لحظه از سیر زمان است. طوری که دیگر هیچ‌گاه به آن باز نخواهد گشت و تا ابد تکه‌ای جدامانده خواهد بود، مثل ما انسان‌ها.
در مصاحبه حاضر رانسیر درباره سیاست هنر، معنای دموکراسی و وضع هنر در دوره کنونی صحبت می‌کند: آیا هنر معاصر پتانسیل ایجاد گسست در جامعه و «توزیع مجدد محسوسات» را دارد؟
صالح نجفی در ادامه نقدهایش به ترجمه‌های فلسفی در ایران این بار به سراغ نقد ترجمه فرهاد اکبرزاده از کتاب «ناخودآگاه زیباشناختی» ژاک رانسیر رفته است.
