بازمانده از فاجعه گاه سخن می‌گوید و فریاد می‌کشد و گاه ساکت نگاه می‌کند. تراژدی‌های یونان از دیرباز منبع الهام بصیرت‌ها بوده‌اند و با گذشت زمان و به فراخور وضعیت حال، صداهای مختلفی از آنها می‌خیزد. ایسمنه، میراث‌دار جنگ است که در تاریکی ایستاده. ایمسنه به ما چه می‌گوید؟
ما چگونه با فقدانی پوچ و بی‌معنا روبرو می‌شویم؟ آیا فقدان‌هایی هست که معنابخش باشند؟ چطور با فقدان برخورد می‌کنیم در لحظه‌ای که به نظر می‌رسد همه چیز پیشاپیش از دست رفته است: ملت‌ها، انقلاب‌ها، امید.
