این متن در حین سفر با قطار سریع‌السیر در ژاپن، از توکیو به کوب نوشته شده است، که بخشی از سفر تحقیقاتی برای بازدید از آشپزخانههای گروهی و دیگر فضاهای مشترک خانوادگی در سراسر دنیا است، آشپزخانه جمعی مرکز مجموعه‌ای از خانه‌ها است که نه با همجواری فیزیکی بلکه با اشتراک فضا به هم مرتبط می‌شوند. اگر بخواهیم این ایده را به صورت انتزاعی در نظر بگیریم و غذا را از معادله حذف کنیم، آیا می‌توانیم شهری را تصور کنیم که از خانه‌ها و اتاق‌های جمعی تشکیل شده باشد که در آن‌ها هر فعالیت خانگی بتواند رخ دهد؟ خانواده‌های پراکنده؛ شهری متشکل از خانه‌های پراکنده.
بعدازظهر 30 آوریل 1977 چهارده زن شجاع، ترس را کنار گذاشتند -و به‌رغم هشدارهای اعضای خانواده- از خانه‌هایشان بیرون آمدند تا رودروی حکومتی دیکتاتوری بایستند که فرزندانشان را ربوده بود. چهار دهه بعد و پس از 2037 راهپیمایی، این مادران کماکان به راهپیمایی خود ادامه می‌دهند.
دوره‌ای جدید در آمریکای جنوبی در حال آغاز است؛ دوره‌ای که در آن شاهد حضور قوی‌تر دولت‌های دست‌راستی خواهیم بود که در فقدان همراهی اجتماعی، مجددا بر نظامی‌گری و سرکوب تکیه خواهند کرد. اما راست‌ها از حل مشکلات ساختاری اقتصاد این منطقه ناتوان‌اند.
