پژوهشگر از مراجعين به مال‌ها درباره تصورشان از خوشبختی سوال می‌كند. پاسخ‌ها نشان می‌دهد برای اغلب افراد خوشبختی امری فردی است و در تصور آنها از خوشبختی اثری از امر اجتماعی ديده نمی‌شود. برای آنها شرايط اجتماعی و سياسی و آنچه در جهان می‌گذرد جایی در تصورشان از خوشبختی ندارد. برای برخی راه‌حل مسائل اجتماعی چون نابرابری و فقر هم در برخی كنش‌های فردی و خيريه‌ای است. میثم سفرچی در كتاب «تجاری‌سازی و مصرف‌گرايی» اين موضوع را نشانه‌ایی از هژمونيک شدن فرهنگ نوليبرالی در ايران پس از انقلاب تفسير می‌كند.
