پس از توافقنامهای که اخیرا در همایش تغییرات جوی پاریس به دست آمد، دو مسیر در آینده ایران متصور است؛ اجرایی شدن توافقنامه که به معنای اعمال تغییرات رادیکال در اقتصاد و شیوههای تولید و مصرف کشور خواهد بود، یا عدم التزام به آن که در آیندهای نه چندان دور منجر به غیرقابلسکونت شدن بخشهای وسیعی از کشور خواهد شد. رامین مسلمیان در این یادداشت این دو سناریوی احتمالی را بررسی میکند.
