جودی دین نظریه‌پرداز سیاسی و متفکر 56ساله آمریکایی است که در «کالج هوبارت و ویلیام اسمیت» نیویورک علوم سیاسی تدریس می‌کند و سردبیر مجله «Theory & Event» است. او نظریه شناخته‌شده‌ای دارد به نام «سرمایه‌داری ارتباطی». در نظر او، سرمایه‌داری و دموکراسی در یک شکل واحد نولیبرالی ادغام شده‌اند. او این تصور را که صرف وبلاگ‌نویسی یا توییت‌کردن، کامنت‌گذاشتن در وب‌سایت‌ها و چت‌روم‌های اینترنتی فی‌نفسه مداخله و کنشی سیاسی است از ریشه نقد می‌کند و معتقد است بخشی از جریان چپ به‌جای شیوه سازماندهی و درک عمیق وضع موجود، مسحور چیزی شده که او «سرمایه‌داری ارتباطی» می‌نامد؛ یعنی تمایل به گردش و انتشار بیهوده اخبار به خاطر نفس این گردش. از جودی دین بیش از ۱۰ کتاب منتشر شده که ازجمله آنها می‌توان به «همبستگی غریبه‌ها» (۱۹۹۶)، «فمینیسم و دموکراسی جدید» (۱۹۹۷)، «دموکراسی و فانتزی‌های نولیبرال دیگر: سرمایه‌داری ارتباطی و سیاست چپ» (۲۰۰۹)، «نظریه وبلاگ» (۲۰۱۰)، «افق کمونیستی» (۲۰۱۲) و «جمعیت و حزب» (۲۰۱۶) اشاره کرد.
فیلترینگ تلگرام یکی از داغ‌ترین بحث‌های امروز چه در سطح رسانه‌ها و چه در سطح جامعه است. اما چه چیز یک پیام‌رسان را به چنین مساله مهمی در کشور تبدیل کرده است؟
یادداشت پیش‌رو به محدود ماندن نسبی جنبش زنان ایران در جغرافیای کشور می‌پردازد. آیا عدم ارتباط جنبش زنان ایران با بیرون مرزهای کشور به جنبش کمک کرده تا عمل سیاسی، تفکر و شیوه‌های مبارزه خاص خود را خلق کند؟ انزوای جنبش فمینیستی ایران چه تاثیری بر عملکرد فعالان آن گذاشته است؟ آیا این جنبش، با توجه به سرمایه انسانی عظیم بیرون از مرزهای خود، توانایی شکل‌دهی یک ارتباط جمعی، هدفمند و مستمر با فمینیست‌های دیگر نقاط دنیا دارد یا نه؟
