وحید وحدت‌زا

نویسنده: اسلاوي ژيژك | نوزدهم ژوئن، دو سال از زماني که ژوليان آسانژ از اين حقش محروم شده، مي گذرد و او در آپارتمان سفارت اکوادور در لندن محبوس است. اگر از ساختمانش قدمي به بيرون بگذارد، بي درنگ دستگير خواهد شد. مگر آسانژ چه کرده که مستحق چنين کيفري شده؟ نگاه صاحبان قدرت به اين مساله قابل درک است: آسانژ و همکاران افشاگرش اغلب در معرض اتهام خيانتند، اما (در چشم مراجع رسمي) جرم شان شديدتر از اين حرف هاست. آسانژ متعهد بود تا براي مردم جاسوسي کند. «جاسوسي براي مردم» يک خيانت عادي (مثل جاسوس دوجانبه بودن يا فروختن اطلاعات به دشمن) نيست؛ بلکه امري به مراتب راديکال تر است، چرا که، با برملاکردن رازها، بر اصل زيربنايي جاسوسي، يعني پنهانکاري، خط بطلان مي کشد.