فیلم‌های وحشت همواره نسبت مستقیمی با مفهوم دیدن دارند برای مثال شخصیتی که از دیدن چیزی در بیرون از قاب وحشت کرده است و ما که وحشت او را تماشا می‌کنیم. در گذر زمان شیوه‌های پیشرو و آلترناتیوی در ساخت این فیلم‌ها پدید آمده است. فاوند فوتیج مهم‌ترین آن‌هاست. شیوه‌ای که در اول دهه ۸۰ با فیلم قتل و عام آدم‌خواری که درباره گروهی مستندساز که برای تولید مستندی درباره قبیله‌های بدوی به جنگل‌های آمازون رفته بودند، آغاز شد.
صدای سینمای فلسطین همواره آنقدر پراکنده، پیچیده، سرگردان و تقاطعی بوده است که نمی‌تواند مطلق‌گرایی نهفته در اندیشه پسااستعماری در زمینه اعتبار، قدرت و فطرت را محقق سازد.
