«یک ساعت است که رسیده‌اید، بیش از ظرفیتتان خاک و مونوکسید کربن استنشاق کرده‌اید. تازه نیم ساعت دیگر طول خواهد کشید تا به سربازی برسید که ممکن است بدون ذکر هیچ دلیلی شما را مجبور کند که برگردید.» این وضعیت فلسطینیانی است که هر روزه از گذرگاه قلندیا عبور می‌کنند.
این نوشتار بخشی از کتاب جدید تری ایگلتون، روشنفکر عمومی، نظریه‌پرداز و منتقد ادبی است که در سپتامبر ۲۰۱۵ توسط انتشارات دانشگاه ویرجینیا منتشر شده است. او در این کتاب تأکید ویژه‌ای بر «امیدواری بدون خوش‌بینی» دارد. به باور ایگلتون، خوش‌بینی دشمن امید است؛ یعنی همان چیزی که بدان احتیاج داریم. آن هم درست به این دلیل که با امید می‌توانیم اعتراف کنیم که شرایط چقدر وخیم است. در حالی‌که خوش‌بینی در این خلاصه می‌شود که موانع پیش‌رو دست کم گرفته شود و در نهایت اعتماد به نفسی کاذب و بیهوده به فرد خوش‌بین دست می‌دهد.
