هراس ۳۰ ساله جنگ داخلی در لبنان، چگونه جایش را به همبستگی جماعت‌های مختلف علیه همه احزاب سیاسی لبنان داده است؟ ائتلاف طبقاتی بین اقشار فرودست و متوسط لبنان، نتیجه کدام سیاست‌ها است؟
تحقیقات دانشگاهی بی‌شماری در حوزه رسانه‌های دیجیتال وجود دارد، اما چه کسی وقت دارد همه این مجلات و مقالات را بررسی و گزینش کند؟ این همان کار دوستان ماست در وب‌سایت «منبع روزنامه‌نگاران». «منبع روزنامه‌نگاران» پروژه مرکز شورنستاین در دانشکده کندی هاروارد درباره رسانه، سیاست و سیاست‌گذاری عمومی است. آنها آثار دانشگاهی درباره رسانه، علوم اجتماعی و دیگر رشته‌ها را بررسی می‌کنند و پس از خلاصه‌کردن نقاط قوت نقطه‌شروعی برای ادامه بحث به دست می‌دهند. در این‌جا، دنیس ماری اوردوی، دبیر تحریریه وب‌سایت «منبع روزنامه‌نگاران»، برخی از جالب‌ترین مطالبی را جمع کرده که بین ماه اوت و اکتبر 2018 در حوزه رسانه‌های دیجیتال و روزنامه‌نگاری منتشر شده است.
بیش از چهار دهه است که فعالیت و پژوهش فدریچی سرآمد موضوع کارخانگی بوده است. اجزو‌ه‌ی تاثیرگذار او، «دستمزد در قبال کارخانگی» (۱۹۷۵)، با رد یک دعوی مشهور شروعی تحریک‌آمیز دارد: «آنها می‌گویند عشق، ما می‌گوییم کار بی‌جیره و مواجب». فدریچی در این متن و متون دیگر خود مدعی است مطالبه‌ی دستمزد نوعی شبکه‌ی پیوند سیاسی ضروری است در راه سازماندهی زنان حول کار ازخودبیگانه‌ای که همه‌ی ما انجام می‌دهیم. سرمایه‌داری نمی‌تواند این مطالبه را برآورده کند، و نکته همین است؛ موفقیت در این راه مستلزم پیکربندی مجدد و همه‌جانبه‌ی توزیع ثروت اجتماعی است.
نخستین اقدامی که در شرایط گسترش ناامنی و بی‌ثباتی امنیتی به ذهن دولت‌مردان خطور می‌کند، اعلام وضعیت اضطراری است؛ وضعیتی که می‌توان با آماده‌سازی افکار عمومی و دستاویز قراردادن آن به همه آزادی‌های ریز و درشتی تاخت که در دموکراسی‌های صوری زیر‌گرفتن بی‌بهانه آن دشوار به نظر می‌رسد.
سه‌هفته بعد از انتخابات ماه ژوئن و پیروزی تاریخی حزب کارگر، نائومی کلاین، روزنامه‌نگار و منتقد برجسته کانادایی، در یکی از اتاق‌های پارلمان بریتانیا روبه‌روی جرمی کوربین نشست و با او درباره اهمیت برنامه پیشرو و جسورانه‌اش برای نبرد با نیروهای دست‌راستی به بحث نشست.
شنبه گذشته استیو بنن، مشاور ارشد ترامپ برای هماهنگی مذاکره‌ای میان وزیر دفاع آمریکا و دو تاجر به پنتاگون رفت. آنها پیمانکارانی عادی نبودند: یکی از آنها اریک پرینس، بنیان‌گذار بدنام ارتش چندمنظوره بلک واتر بود و دیگری استفان فینبرگ، سرمایه‌دار نیویورکی که مالک شرکت بین‌المللی «دین کورپ» است؛ بزرگ‌ترین پیمانکار ایالات‌متحده در افغانستان.
ما برای سرنگون‌کردن کسی افشاگری نمی‌کنیم. اگر اسناد معتبر باشند، منتشرشان خواهیم کرد. سانسور را نمی‌پذیریم. به اعتقاد ما لازمه منصف و عادل بودن تمدن بشری، آزادی اطلاعات است.
شعار «ماکرون٢٠١٧= لوپن٢٠٢٢» مثل تیک‌تاک یک بمب ساعتی است. این شعار علاوه بر اشاره به مسئولیت اعتدالیون افراطی در بازگشت فاشیست‌ها، تأکیدی است بر آنچه چپ باید انجام دهد: ایجاد جنبشی متحد و قدرتمند، مستقل از دولت به‌اصطلاح دست‌چپی پنج سال گذشته.
حزب پودموس اسپانیا، پس از دو سال سازماندهی و کازرار انتخاباتی در انتخابات پارلمان اسپانیا نزدیک به ۲۱٪ آرا را کسب کرد. از ابتدا هدف پودموس پیروزی بود و پابلو ایگلسیاس، رهبر جوان حزب، شکست و سرخوردگی را برنمی‌تابید. اما بعضی منتقدان بر این باورند که قیمت این پیروزی‌ها از دست دادن ریشه‌های رادیکالتر حزب و حرکت به سوی اعتدال است. این نوشته به دو رویه گاها متناقض حزب پودموس می‌پردازد.
سیاست خارجه ایالات متحده در قرن بیست‌ویکم هیچ ندارد مگر قدرت نظامی گسترده. گذشت آن روزها که از توان نظامی استفاده می‌شد تا «آمریکا جهان را از نو برای خود بیافریند». در دوره بعد از جنگ سرد، مداخلات نظامی ایالات متحده در غیاب یک تصور راهبردی کلی صورت می‌گیرد؛ با توجیهات ایدئولوژیکی که حتی در میان نخبگان سنتی آمریکا نیز خریدار ندارد. جای شگفتی نیست که این مداخلات غیرقانونی و بی‌توجیه به چیزی ختم نمی‌شود مگر ایجاد سیاه‌چاله‌هایی که به‌نوبه خود راه را برای سازمان‌های تروریستی و خشونت باز می‌کنند. «نوام چامسکی» در مصاحبه حاضر از پویایی سیاست خارجه آمریکا در قرن ٢١ و الزامات تخریبگری برای نظم جهانی می‌گوید و به موضوعات دیگری هم می‌پردازد؛ ارزیابی نقش روسیه در درگیری‌های سوریه، ظهور داعش و جذابیت ظاهری آن برای جوانان مسلمان اروپایی و چشم‌انداز شوم سیاست خارجه آمریکا در آینده.
