اجبار بازنشستگان برای پرداخت حق بیمه به شرکت‌های خصوصی
بازنشستگان کشور مجبور هستند، ۵۰ درصد از خدمات درمانی خود را با پرداخت حق بیمه شخصی از بیمه‌های خصوصی دریافت کنند.
داده‌های اتحادیه بین‌المللی تامین اجتماعی و همچنین اطلاعات رسمی وزارت کار نشان می‌دهد، بازنشستگان کشور باید بیشتر خدمات درمانی (حداقل ۵۰ درصد این خدمات) را از بیمه‌های تجاری تکمیلی دریافت کنند؛ در واقع، بیمه پایه برای همه بیمه شدگان کشور –چه بیمه شده صندوق تامین اجتماعی و چه بیمه شده صندوق کشوری- فاقد قابلیت‌های قانونی و پایه‌ای است و می‌توان گفت تقریباً از حیز انتفاع ساقط شده است.
بیمه شدگانی که سال‌ها حق بیمه به حساب صندوق ها ریخته‌اند، در دوران پیری و کهولت، باید ماهانه مبلغ قابل توجهی برای برخورداری از خدمات درمانی به بیمه تکمیلی بپردازند؛ این در حالی است که بیشتر این خدمات براساس قانون باید جزو بیمه پایه باشد؛ در واقع بیمه تکمیلی نباید تبدیل به یک اجبار و ضرورت شود به گونه‌ای که اگر بازنشسته برای بیمه تکمیلی ثبت‌نام نکند، از همه خدمات درمانی پایه‌ای محروم بماند.
یک بازنشسته فرهنگی در ارتباط با قراردادهای با بیمه‌گذار تکمیلی می‌گوید: «مشخص نیست سازمان‌های بازنشستگی طبق چه اسلوبی با شرکت‌های خاص قرارداد می‌بندند. ما بازنشستگانِ صندوق کشوری عموماً از خدمات درمانی ارائه شده توسط بیمه گذار راضی نیستیم؛ هم میزان خدمات ارائه شده ناکافی است و هم انجام تعهدات با تاخیر بسیار همراه است؛ شما پول را به مرکز درمانی می پردازی اما گاهی تا یک ماه یا بیشتر باید برای دریافت هزینه از بیمه تکمیلی صبر کنی.»
بحث بیمه تکمیلی بازنشستگان، یک بحث مشترک در همه صندوق‌هاست؛ به نظر می‌رسد چند شرکت بیمه‌گذارِ مشخص، سرقفلی بیمه تکمیلی بازنشستگان را اجاره مادام‌العمر کرده‌اند و از این محل، سودهای کلان به جیب می‌زنند. در واقع ارائه خدمات درمانی به بازنشستگان کشور، تبدیل به یک تجارت پرسود شده است. هم اکنون در وزارت رفاه، یک هیات امنا وجود دارد که به نوعی هیات امنای همه صندوق‌های بیمه‌ای کشور است و غالباً تعارض منافع بین صندوقی، اجازه تصمیم‌گیری صحیح را به این هیات امنا نمی‌دهد. سال‌هاست که بازنشستگان همه صندوق‌ها از جمله بازنشستگان صندوق کشوری، خواستار افزایش نقش مشارکتی خود هستند و معتقدند باید ذینفعان اصلی در همه امور صندوق از نحوه پرداخت مستمری‌ها گرفته تا میزان و کیفیت خدمات درمانی ارائه شده و همچنین نحوه سرمایه گذاری آورده‌های بیمه شدگان، نقش فعال داشته باشند.