افزایش خشونت کلامی و فیزیکی علیه پرستاران
گزارش روزنامه همشهری نشان می‌دهد طی ماه‌های اخیر تعداد و شدت حملات به کادر درمان، به‌ویژه پرستاران، افزایش یافته است. چنین حملاتی پیش از این نیز سابقه داشته‌اند اما آن‌گونه که پرستاران می‌گویند در دوران شیوع کرونا تشدید شده‌اند.
به گفته یک فعال حوزه پرستاری «بیمار و همراهش، تخت خالی، پتو، ویلچر، غذا، پزشک و… را از پرستار می‌خواهد و زمانی که به خواسته‌اش نمی‌رسد، انتقام تمام این کاستی‌ها را از پرستار می‌گیرد؛ این کمبودها بر شدت خشونت علیه کادر درمان تأثیر گذاشته است». محمود عمیدی برای نمونه می‌گوید «در بیمارستانی ۳۴ بیمار کرونایی را به ۳ پرستار سپرده‌اند. در این شرایط مراقبت از بیمار به‌سختی انجام می‌شود و بیمار و همراهش ناراضی‌اند. این نارضایتی به تنش منجر می‌شود».
خرداد امسال رئیس سازمان نظام پرستاری در نامه‌ای به حسن روحانی از کمبود پرستار خبر داده بود؛ او در این نامه نوشته بود که به ازای هر تخت بیمارستانی فقط هشت‌دهم نیروی پرستار در یک روز وجود دارد. پیش از این هم اعلام کرده بود که باید سالانه ۹ هزار پرستار استخدام شود. به همه اینها کمبود تخت‌های آی‌سی‌یو و تجهیزات مراقبت‌های ویژه را هم باید اضافه کرد که در شرایط شیوع ویروس کرونا فشار زیادی به کادر درمان و بیماران وارد کرده است.
از نظر میزان مواجهه با زن و مرد هم تفاوتی وجود ندارد؛ موارد زیادی از خشونت علیه پرستاران زن گزارش شده است، هر چند که پرستاران زن بیش از همکاران مردشان در معرض خشونت کلامی هستند.
دبیرکل خانه پرستار نیز در این ارتباط به همشهری گفته «پرستاران تنها از سوی همراهان بیمار مورد خشونت قرار نمی‌گیرند، گاهی پزشکان هم آنها را مورد حمله قرار می‌دهند. به‌ترتیب ابتدا بیماران، دوم همراهان بیمار و سوم پزشکان هستند که گروه پرستاری را مورد خشونت کلامی و فیزیکی قرار می‌دهند. او البته به این نکته هم اشاره می‌کند که سیستم گزارش‌دهی این موارد ضعیف است و بسیاری از این اتفاقات گزارش نمی‌شود و بیمارستان پیگیری خاصی نمی‌کند».
محمد شریفی‌مقدم درباره تاثیر کمبود امکانات بیمارستانی در خشونت علیه کادر درمان توضیح داده «اگر بیمارستان امکانات خوبی در اختیار بیماران قرار دهد و تعداد پرستار و کادر درمان افزایش پیدا کند از بار خشونت‌ها هم کاسته می‌شود».
مجید توکلی، عضو هیأت‌مدیره نظام پرستاری مشهد، نیز از نوع دیگری از خشونت علیه پرستاران صحبت کرده است؛ «اجرا نشدن قوانین مربوط به حوزه پرستاری با وجود تصویب و تبدیل شدن به قانون (مثل تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و قانون سخت و زیان‌آور بودن شغل پرستاری و قانون ارتقای بهره‌وری کارکنان نظام سلامت) نوعی خشونت علیه پرستاران است».
درباره میزان خشونت فیزیکی و کلامی علیه پرستاران آمار دقیقی در دست نیست. مطالعه سازمان نظام پرستاری در اواخر دهه هشتاد نشان می‌داد که در مدت ۶ماه، ۸۰ درصد از پرستاران به شکلی مورد خشونت قرار گرفته‌اند؛ بیشتر این خشونت‌ها کلامی و حدود ۳۰ درصد هم خشونت فیزیکی بوده است.