در سینما از همان آغاز فیلم‌های پر‌شماری براساس خود حکایت ریش‌آبی یا واریاسیون‌هایی از مسئله آن ساخته شده‌اند. در سینمای ایران این مضامین از سال‌های پایانی دهه هفتاد و بازنمایی متفاوتی از حضور زنان در سینمای ایران آغاز شد.
نه در تصاویر با کیفیت و های رزولوشنِ داعش اثری از مردم سوریه به چشم می‌خورد و نه در تصاویر فقیر و پیکسلیِ شهروند-خبرنگاران و رسانه‌ها، چراکه هر دوی این تصاویر، بشر سوری را به قربانی، به «حیات برهنه» تقلیل می‌دهند. گروه ابونضّاره، کُلکتیوی مشتمل بر ویدئوسازان ناشناس سوری، آلترناتیوی در مقابل این تصاویر ارائه کرده است.
