اگر مردانگي يك محصول باشد، مردانگي ايتاليايي- امريكايي، از قبل سينما، يك برند بزرگ است. از نسلي از مردان اگر بپرسيد فيلمي را نام ببرند كه آنها را به عنوان يك مذكر مخاطب قرار داده؛ همه‌شان از «پدرخوانده» يا «رفقاي خوب» نقل مي‌آورند، اين واقعيت چه معنايي دارد؟ در حلقه دروني تئوري مولف هميشه نوعي زنانگي به ظاهر مردانه وجود داشت كه تبديل به فرصتي شد براي عده‌يي تا براي خشونت آثار هيچكاك و هاكس بدون هيچ شرم و حيايي، غش و ضعف بروند. امروز شرايط براي منتقدان سخت‌تر شده كه بتوانند عبارت «بزرگ‌ترين كارگردان زنده» را به يكي از مذكر‌هاي به ظاهر زنانه، كساني مثل اسپيلبرگ يا وودي آلن بدهند.
