مدرن‌سازی، تجدد، مدرنیت یا آستانه تجدد، در ۱۰۰ سال گذشته، با رویکرد مشخص‌تری از دهه ۳۰ شمسی به بعد، با تمام دلالت‌های گفتمانی خود ظهور ارباب بر بالین بافت‌های تاریخی را انذار داد، اربابی که ماموریت خود را تنظیف، نظم‌دهی و زیباسازی این بافت‌ها (حذف و بهسازی آنها) می‌دانست و این میراث را با جابجایی‌های کوچکی به نسل بعدی انتقال داد، ارباب جدیدی که همان ماموریت را با دلالت‌های متفاوتی پیش می‌برد اما خطبه مشروعیتش را در این اقدامات اربابان دهه ۳۰ خوانده بودند.
