در آینده ما چیزی به اسم «کلاس درس» نخواهیم داشت. مانع پیشرفت راه کلاس‌های آینده همین عبارت «آینده کلاس‌ها» است. این عبارت ذهن ما را به شیوۀ طبقه‌بندی دانش‌آموزان بر اساس سن و نشاندن آن‌ها باهم در یک کلاس با یک معلم محدود می‌کند.
اخیرا، در مورد خشونت در مدارس چه از طرف معلمان چه از طرف دانش‌آموزان زیاد شنیده‌ایم؛ «معلمی در بروجرد کشته، تجاوزی در مدارس جنوب شهر تهران رخ داده، در پاکدشت بچه‌ها وادار به دست کردن در توالت می‌شوند.» ریشه اینگونه خشونت‌ها را در عوامل مختلفی مثل ساختارهای اقتصادی و اجتماعی ناعادلانه می‌توان جست. اما به ارتباط میان معماری و تولید خشونت کمتر توجه شده است. در نوشته پیش‌رو فاطمه علی اصغر به این سوال می‌پردازد که «مکان مدارس چه نقشی در به وجود آوردن این شرایط دارند؟»
