با فکر کردن به رمان، روزنامه و وبلاگ، این کلمات است که در ذهن ما تداعی می‌شوند و اغلب نشانه‌های کوچکی که در میان این کلمات قرار گرفته‌اند را نادیده می‌گیریم: علائم سجاوندی. اما سوال اینجاست که چطور میتوان آنقدر بی‌رحم بود که چنین بخش مهم و اساسی نوشتار را نادیده گرفت؟
