نزهت بادی در این یادداشت به بهانه روز «ملی» سینما، نخستین سینماهای زنان در تاریخ سینمای ایران را بررسی کرده است. چکیده‌ای از مسیر پرفرازونشیب و دشوار راه‌یابی زنان به سینما نشان می‌دهد چطور در هر رویداد تاریخی، حذف زنان و عقب نگه داشتن آنان از جریان‌های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی صورت گرفته است.
هفته گذشته علی دایی به رونالدو تبریک گفت که رکورد او را شکسته است و رونالدو هم از او تمجید کرد. اما هیچکدام این دو نتوانسته‌اند رکورد برترین گلزنان فوتبال زنان را رد کنند. در این گزارش گلزنان فوتبال زنان معرفی شده‌اند اما عجیب‌تر کامنت‌هایی است که در سایت ورزش سه زیر این مطلب دیده می‌شود.
«چطوری لاغر شدی؟ چه رژیمی گرفتی؟ به خانم های چاق هم یاد بده، خودشون را خیلی ول کردند»، « آره من خصوصا خانم های چاق بازیگر را می بینم خیلی حرص می خورم.». این تکه ای از مصاحبه فریدون جیرانی با مهران غفوریان است. نویسنده در این یادداشت به بهانه همین گفت و گو، درباره چاقی هراسی و اینکه چرا «چاقی، مسئله‌ای فمینیستی است» نوشته است.
حقایقی دربارۀ آنکه زنان چگونه در نتیجۀ نظام پزشکی نادرست و علوم بی‌پایه، از عرصۀ پزشکی حذف شده، بیماری‌هایشان اشتباه تشخیص داده شده و بیمار می‌مانند. مرور کتاب آسیب‌ها اثر اثر مایا دوزنبری.
نیروی کار زنان همواره بیش از مردان مورد بهره‌کشی از سوی کارفرمایان خود واقع شده و «زن کارگر» مساوی با کار بیشتر، مزد کمتر و ستم افزون بوده است. این گزارش نگاهی دارد به ستم مضاعفی که منشی‌ها در محیط‌های کاری متحمل می‌شوند.
جایگاه افراد با توجه به امکان و میزان دسترسی آنها به قدرت و منابع موجود، از مهم‌ترین عوامل تعیین کننده‌ی اعتبار و اهمیت روایات و دغدغه‌های آنها است و از این رو نمی‌توان روایات شخصی را مستقل از مناسبات رایج مردسالارانه بررسی کرد.
می‌بایست یک صندلی خیالی، به قدمت حدود نیم‌قرن را به سودابه فضایلی اختصاص داد؛ صندلی‌ای که هیچ‌وقت نداشت، صندلی‌ای از آنِ یک نویسنده متون ادبی.
