اغلب، گرافیتی‌ها را نماینده هنر اعتراضی و خلق فضای آلترناتیو در دل شهرها دانسته‌اند. این یادداشت اما به سویه دیگر کارکرد ناخواسته گرافیتی‌ها در فرایندهای توسعه و ساخت‌وساز شهری در کلان شهرهای جهان می‌پردازد. آنجا که گرافیتی و هنر خیابانی سببِ دیده شدنِ فضاهای کم‌قیمت شهر، و سپس تخریب و ساخت‌وساز تازه شده و در نتیجه به نوعی اعیان‌سازی در آن مناطق انجامیده‌است. بدین ترتیب، حتی سودآوری و جاذبه‌های گردشگرانه این مناطق، قربانیِ سودآوری ساخت‌وساز شده‌اند.
گزارش از فرانس۲۴ - این گزارش بخشی از کنش‌های زنان پس از انقلاب ناموفق مصر را نشان می‌دهد. کنش‌هایی که اگرچه دامنه تاثیرشان اندک است، اما نشان می‌دهد که جامعه مصر ضدانقلاب نظامیان را پایانی بر مبارزه دامنه‌دار برای برابری نمی‌داند. بررسی نقش و تاثیر زنان مصر در ماه‌ها و روزهای منتهی به انقلاب، هنوز اهمیت دارد؛ چرا که نشان می‌دهد خاورمیانه گزینه‌های دیگری هم برای ادامه دادن دارد.
نمایشگاه بلک‌هند، گالری محسن. در ماه‌های اخیر، بلک‌هند نامی شناخته‌شده در فضای هنر ایران/تهران است که عمده‌ی فعالیت‌هایش روی دیوارهای شهر انجام و پیش از آنکه از دیوارها زدوده شود، از طریق عکس‌برداری و انتشار در شبکه‌های اجتماعی، دیده می‌شود. بسیاری از آثار گرافیتی بلک‌هند را (نظیر گرافیتی زن جام‌به‌دست هم‌زمان با جام جهانی) می‌توان آثاری موفق ارزیابی کرد؛ تلاش‌هایی هوشمندانه برای گرفتن سهمی از دیوارهای شهر برای ارتباط با مردم. با این حال او گوشه‌چشمی هم به نمایش در محیط رسمی هنر داشته و این دومین باری است که در فضای بسته و گالری‌مانند و با مخاطبان خاص حیطه‌ی هنر آثاری از خود ارائه می‌کند؛ وسوسه‌ای که اغلب گرافِرها از آن در امان نمی‌مانند. اما آیا گرافیتی صرفاً ارائه‌ی هنر تصویری در فضای عمومی شهری است یا نوعی جنبش «ضدفرهنگ»؟ آیا گرافیتی امروز ایران توانایی ضدفرهنگ بودن را دارد یا نه؟
