ما در ایران بحران محیط زیستی وخیمی داریم با این حال بار این بحران به یکسان توزیع نشده و برخی بسیار بیش از دیگران در رنجاند در حالی که کمترین مسئولیت را در به وجود آمدن بحران دارند.
میگویند اینجا سرزمین زمینهای قطعهقطعه شده است و تا چند وقت بعد اسمی هم از آن نخواهد ماند، اما این روزها هنوز اسمش ماسال است.
این روزها تب محصولات ارگانیک داغ است، از تولید گرفته تا فروش و حتی تبلیغاتی که از نقش آنها در یک تغذیه سالم و حتی حفاظت از محیطزیست میگویند. اما آیا همه مردم جهان از این محصولات بهرهمند میشوند؟ آیا سیر کردن همه مردم جهان اکنون و در آینده با کشاورزی ارگانیک ممکن است؟
در رویارویی با جلوههای ناگوار تغییرات اقلیمی و پیامدهای وخیم مدیریت غیرعلمی و اغلب سودورزانۀ منابع آب و خاک در کشور ما رویکردهای گوناگونی، از محدود و بهینه کردن کشاورزی تا تعطیلی یکسرۀ آن مطرحشده است. گزارش زیر، اما نشان میدهد چگونه میتوان با استفاده از فناوری پیشرفته و با حداقل استفاده از منابع سنتی کشاورزی، یعنی آبوخاک، به تولیدی چند برابری دست یافت. پرسش این است که اگر این مهم در هلند «... نه در اتاقهای هیئتمدیرۀ شرکتهای سهامی بزرگ که در هزاران مزرعۀ کوچک خانوادگی روی میدهد.» آیا میتوان در ایران هم به ساماندهیهای مشابه دست یافت؟
زمينهاي بلوچستان شايد نشانههايي از سبزي داشته باشند، اما تشنهاند و چشم دوختهاند به آسماني كه چند سالي است خست به خرج ميدهد. اما شايد اين سبزيها هم زير تيغ بحران مديريت عمر چنداني نداشته باشند. كارشناسان معتقدند در ناحيه بلوچستان كه هنوز توانسته تا حدودي سبز بماند، بحران مديريت آب از بحران آب پيشي گرفته است.