برای جامعهای که از ترس جانش به چهاردیواری خانه پناه برده جان معتادان و کارتنخوابان بهایی دارد؟ این گزارش سراغ جدال زنان کارتنخواب بندرعباس با اعتیاد و کرونا رفته است.
در حاشیه برخی بزرگراههای تهران، بیخانمانها برای فرار از سرما و مامورانی که قصد دستگیری آنها را دارند، به کانالهای آب پناه میبرند، کانالهایی که پر از موش و سوسک است و بوی تعفن میدهند. آنها این کانالها را به گرمخانههایی که «در آنها راحت نیستند» ترجیح میدهند.
جیسون میگوید تبلیغ کوکاکولا روی بیلبورد در شهر، یک اعلامیه سیاسی است و من میگویم دستفروشی در شهر هم یک بیانیه سیاسی است و دلیل تلاش برای جمعآوری کودکان کار و دستفروشان اینجا مشخص میشود. چه چیزی بیشتر از بیخانمانی میتواند ناکارآمدی سیاستها را به چهره شهر بپاشد؟
در غالب رویکردهای موجود، بیخانمانی، یک مسأله فردی است و نه اجتماعی و به جای آنکه ساختارهای اجتماعی مورد پاسخگویی قرار گیرند، این افراد بیخانمانند که مورد بازخواست، اتهام، دستگیری، جریمه و تنبیه قرار گرفتهاند.
وقتی گورخوابهای شهریار، تحت گفتار «انساندوستی» و شفقت برآمده از آن، به «فاجعهای انسانی» بدل میشود، رویههای اقتصادی- سیاسی-فرهنگیای که در طی سی سال اخیر بهشکل فزایندهای نابرابریِ طبقاتیِ عمیقی ایجاد کردند، بهکل از صحنه خارج میشوند.
آنچه در میان سیاستهای اجرا شده از سوی دولت به چشم نمیخورد، تلاش برای یافتن ریشههای مسئله بیخانمانی و تحقیق جامع در این زمینه است. دولت در اولین گام باید حضور این افراد در عرصه عمومی را به رسمیت بشناسد. پس از آن جمعآوری انواع آمار و اطلاعات در این زمینه نیازی اساسی خواهد بود. هیچ راهحل سادهای برای مسئله بیخانمانی توأم با اعتیاد وجود ندارد.