در چند سال گذشته گروه‌های متعدد هیپ‌هاپی در کشور رشد کردند. گروه‌هایی که خیابانی‌بودن، چندرسانه‌ای‌بودن و انرژی زیاد از مشخصه‌هایشان است. آنها کار تیمی را بلدند و در واقع برخلاف رپ 10 سال گذشته که بیشتر در استودیو و فضاهای بسته بود، روح سال‌های اول هیپ هاپ را این بار پخته‌تر به خیابا‌‌ن‌های شهر برگردانده‌اند. در ادامه مصاحبه با یکی از این گروه‌ها یعنی کاکا را بخوانید.
مجموعه بلند «گوزن» در ۱۸ اسفندماه سال ۹۹ منتشر شد و توجه زیادی را به خود معطوف کرد. یکی از وجوه پررنگ این مجموعه جنبه‌ی ادبی و روایت‌گری قوی آن است.
رودی رپ‌کنی از نسل جدید رپ‌فارسی است. با او در مورد آثار، موانع کاری، فضای امروز و دیروز هیپ‌هاپ و منابع الهام‌بخشش به گفتگو نشستیم.
همایش «هنر و خیابان» در روز جمعه ۶اردیبهشت توسط گروه «خورشید هیپ‌هاپ» در خانه وارطان برگزار شد. در ادامه گزارش مختصری از همایش را می‌خوانید.
علی‌سورنا از چهره‌های سرشناس موسیقی رپ در ایران است و از این حیث شاید نیاز به معرفی نداشته باشد؛ با آلبوم «مرد تنها» در سال ۹۰ شناخته شد و تا به امروز سه آلبوم دیگر، یعنی «آوار»، «نگار» و «کویر» از وی منتشر شده است که هرکدام نه فقط با جریان‌های غالب رپ فارسی تفاوت دارند، که هریک در نسبت با دیگر آلبوم‌های خود او نیز تغییرات آشکاری کرده‌اند.
تا به‌حال درباره جنبه‌های مختلف رپ فارسی زیاد صحبت شده اما درباره شیوه کسب درآمد و گردش مالی این سبک موسیقی کمتر صحبت شده است. در این گفتگو علی اسماعیلی، مدیر چند رسانه و وبسایت فروش و توزیع آثار شناخته‌شده این سبک درباره شیوه کسب درآمد رپرها توضیح می‌دهد.
نصیر مشکوری به تازگی اولین کتاب فارسی در مورد هیپ‌هاپ را با عنوان «نسل هیپ‌هاپ» منتشر کرده است. او می‌گوید رپ فارسی از جنبشی اجتماعی که حاصل شکاف نسلی و طغیانی نسبت به فرهنگ حاکم بود، فاصله گرفته و بیشتر شکلی از یک جنبش موسیقی شده است و با وجود اینکه هنوز از سوی نهادهای رسمی تایید نشده ولی موسیقی کاملا تثبیت‌شده‌ای است.
از دل جامعه‌ای به شدت دوپاره و ناعادلانه، چند چهره‌ی فرهنگی آفریقایی‌آمریکایی در عرصه‌های مختلف قد برافراشتند و توانستند در طول مسیر خود را به طور غریبی آرام و بی‌تفاوت نشان دهند. آنها کول بودند. اما وقتی سیاهان دیگر کول نباشند، یعنی خلاقیت و پیشگام بودن به نفع مصرف‌گرایی کنار رفته است.
«١٤۳بند» یک گروه موسیقی افغان است که موسیقی پاپ و هیپ‌هاپ را با آواهای سنتی دری و فارسی درهم‌آمیخته و از آن سلاحی ساخته برای انتقاد شدید از خشونت و نبود فرصت برای زنان و دختران در افغانستان.
