آنچه که چین در مقابله با کرونا انجام داد و برخی کشورها تلاش کردند از آن پیروی کنند، اقدامات کنترلی و تنظیمی روی مردم برای کنترل شیوع بود. آیا مشروعیت‌بخشی کرونا به این اقدامات کنترلی منجر به تغییراتی در آینده خواهد شد؟
بهرنگ صدیقی معتقد است حرکت به سمت بدیل وضع موجود، بدون پژوهش‌هایی که ما را به فهم درستی از کلیت فضای اجتماعی ایران برساند دشوار است. او تقدم کنش‌گری بر پژوهش را محکوم به شکست می‌داند.
بهرنگ صدیقی در مصاجبه‌ی زیر در مورد نظام‌های کنترلی موجود در سرتاسر جهان، آن را هم‌چون هیولایی دو سر می‌داند که از یکسو در خدمت منطق بازار و از سوی دیگر به دنبال تثبیت سیاسی دولت‌های حاکم است. وی از تاثیرات آشکار شدن هرچه بیشتر این نظام‌های کنترلی سخن می‌گوید، و اینکه آیا اساسا در چنین فضایی سیاست مردمی قادر به نقش بازی کردن است؟
