درمان رایگان کودکان کار به یک رویا تبدیل شده است. فرقی هم نمی‌کند ایرانی باشند یا مهاجر. با این حال برای کودکان کاری که فاقد اوراق هویتی‌ند، اوضاع نسبت به سایرین بغرنج‌تر است.گزارش‌های فعالان حقوق کودک نشان می‌دهد، برای کودکان مهاجر فاقد کارت اقامت که براساس آمارهای رسمی بیش از نیمی از کودکان کار را تشکیل می‌دهند، هزینه‌های درمان بعضی وقت‌ها به سه برابر سایرین می‌رسد.
کرج سال ٨٩ از تهران جدا شد، اما گذر هفت‌سال همچنان نتوانسته عامل بهبود وضع تحصیلی برخی از مهاجران باشد با وجود پیگیری خانواده‌ها، اداره اتباع پاسخی به این مشکل نداده است
در شهـــری مانند مشــهد که بیـــش‌ترین میــــزان مهاجران افغانستانی را داراست، انتخابات شورای شهر برای آنها هم مهم است. در انتخابات اخیر شورای شهر مشهد مهاجران با اینکه حق رأی نداشتند، کمپینی در حمایت از یک کاندیدای جوان تشکیل دادند.
نمی‌دانم دقیقاً کجا بودیم ولی راننده گفت اینجا تهران است. بعد، پولی را که طی کرده بودیم گرفت و ما را تحویل دو راننده دیگر داد. فکر نمی‌کردیم گروگان گرفته شده‌ایم. بعد از چند ساعت مردی آمد و گفت باید با خانواده‌هایمان در افغانستان تماس بگیریم و بگوییم 10 میلیون پول بدهند وگرنه ما را خواهند کشت.
اتباع و کارگران مهاجر افغانستانی بنا بر دستورالعمل وزارت کار اجازه فعالیت در همه شغل‌ها را ندارند. مهم نیست که در کشور خود چه شغل و یا تخصصی داشته‌اند؛ مهندس یا شاعر. باید در این مشاغل سخت مشخص شده وزارت کار، مشغول به کار شوند.
«هرکس به جان ارزد» در دو کشور ایران و ترکیه به درمان نمی‌ارزند. در اولی بیماری را به علت «شائبه افغانستانی بودن» عمل نکرده‌اند و در دومی یک کودک سوری به دلیل نداشتن مدارک شناسایی از طرف بیمارستان‌های آنتالیا پذیرفته نشد و همین موضوع باعث مرگ او شد.
