بهرهبردار پیست دیزین اعلام کرده از هشتم فروردین سال آینده استفاده از این پیست برای اهالی خوزستان و سیستان و بلوچستان رایگان است. اما چنین طرحهایی چه نسبتی با وضعیت واقعی زندگی مردم خوزستان و سیستان و بلوچستان دارند؟ مردمی که از حداقل امکانات زندگی مانند آب و هوای سالم و شغل و مدرسه و بیمارستان محرومند.
اگرچه بلایای طبیعی قابل پیشگیری نیستند، اما شاید بتوان از خسارات آنها کاست. سهم انسان و سیاستهای محیطزیستی ما در این خسارتها چیست؟ آیا میشد سیل اخیر در لرستان و خوزستان اتفاق نیافتد و یا خساراتی با این ابعاد نداشته باشد؟