اخیرا، در مورد خشونت در مدارس چه از طرف معلمان چه از طرف دانشآموزان زیاد شنیدهایم؛ «معلمی در بروجرد کشته، تجاوزی در مدارس جنوب شهر تهران رخ داده، در پاکدشت بچهها وادار به دست کردن در توالت میشوند.» ریشه اینگونه خشونتها را در عوامل مختلفی مثل ساختارهای اقتصادی و اجتماعی ناعادلانه میتوان جست. اما به ارتباط میان معماری و تولید خشونت کمتر توجه شده است. در نوشته پیشرو فاطمه علی اصغر به این سوال میپردازد که «مکان مدارس چه نقشی در به وجود آوردن این شرایط دارند؟»
دانشآموزان افغان مدرسه (ح) پاکدشت ورامین، هفته گذشته را خوب نگذراندهاند؛ مدرسهای که ویژه دانشآموزان اتباع این شهر است و حالا اتفاقی در آن افتاده که باعث شده دانشآموزان آن و پدر و مادرهایشان این مدرسه را دیگر دوست نداشته باشند؛ اتفاقی که مدیرکل اداره آموزش و پرورش پاکدشت آن را به صورت دیگری تأیید میکند و مدیر مدرسه آن را از بیخ و بن، تکذیب.
ماجرا هفته گذشته اتفاق افتاد؛ وقتی آقای ر، معلم کلاس سوم دبستان متوجه شد حمید و مرتضی و یاسین و محمدرضا، تکالیفشان را انجام نداده و کتابهایشان را با خود به کلاس نیاوردهاند. همین کافی بود تا آقای معلم، مبصر کلاس، امیرحسین را مامور کند تا آن ٤ نفر را به سرویس بهداشتی مدرسه ببرد، بالای سر آنها بایستد و آنها را مجبور کند تا دستشان را داخل کاسه توالت ببرند