«دولت موظف است وسایل آموزش‌وپرورش رایگان را برای همه‌ی ملت تا پایان دوره‌ی متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.»
این سی‌ودو کلمه مفادِ اصل سیِ قانون جمهوری اسلامی ایران هستند. اصلی که محمد مالجو معتقد است با شکل‌گیری مدارس غیرانتفاعی و خصوصی نقض شده. مالجو که اقتصاد‌دان و پژوهشگر و مترجم است ساعتی در کنار شهرام اقبال‌زاده، مترجم و منتقد حوزه‌ی ادبیات کودک‌ونوجوان، نشست؛ همه‌ی حرف‌ها از تبعات خصوصی‌سازی آموزش بود و آرزوی اجرای بی‌کم‌وکاست قانون اساسی. شهرام اقبال‌زاده سال‌ها در حوزه‌ی کودکان قلم زده و یار سازمان‌های مردم‌نهادی چون شورای کتاب کودک بوده، او در پی راهکاری است برای اینکه در همین شرایط موجود بتوان اندکی به عدالت آموزشی نزدیک شد.
بر اساس اصل 29 قانون اساسی، برخورداری از خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت‌های پزشکی به صورت بیمه و غیره حقی است همگانی. این اصل از قانون اساسی، دولت را مکلف می‌کند که طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت‌های مردمی، خدمات و حمایت مالی را برای تک تک افراد کشور تأمین کند. در این نوشته، زهرا افراز مختصری از شیوه اعمال این قانون را در دولت‌های پیشین تا کنون مختصر توضیح می‌دهد. هر چند طرح دولت کنونی امیدوارکننده است اما ضمانت اجرای آن همانند طرح‌های دولت‌های پیشین محلی از ابهام است.
از ابتدای سال ۱۳۹۳ زمزمه‌ی فروش و تغییر کاربری مدارس دولتی و همچنین واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی در مطبوعات و رسانه‌ها بحث‌برانگیز شد.یادداشت پیش‌رو با بررسی لایحه واگذاری مدارس ایرادات آن و همین‌طور استدلال‌های مختلف حول این تغییر را بررسی کرده و مورد نقد قرار می‌دهد.
اوایل سال جاری علی‌اصغر فانی، وزیر آموزش و پرورش اعلام کرد: «طبق احکام در بودجه ۹۳ برخی مدارس که در موقعیت تجاری قرار دارند، با تغییر کاربری قانونی به واحدهای اداری و تجاری تبدیل می‌شوند؛ این امر در قالب لایحه در مجلس شورای اسلامی تصویب شده است و وزارت آموزش و پرورش از طریق قانونی و با همکاری بخش‌های حقوقی اختیار این تغییر کاربری را دارد.» یادداشت پیش‌رو نقد کوتاهیست به آثار مدرسه‌فروشی بر کیفیت آموزش کشور و دیگر حوزه‌های خدمات همگانی.
نویسنده: نوال سعداوی - نوال سعداوی نویسنده، فعال اجتماعی، فمینیست و پزشک مصری زاده ۲۷ اکتبر ۱۹۳۱ است. او در سال ۱۹۵۵ لیسانس پزشکی و جراحی را از دانشگاه قاهره و فوق لیسانس پزشکی را در سال ۱۹۶۵ از دانشگاه کلمبیای نیویورک گرفت و در دانشگاه «عین شمس» قاهره به بررسی علمی - موضوعی درباره روان‌شناسی پرداخت. او علاوه بر زبان عربی با دو زبان انگلیسی و فرانسه نیز آشنا است. سعداوی معتقد است پیش از آن‌که یک فمینیست باشد، نویسنده و داستان‌نویس است. در حاشیه ماندن زنان، برای سعداوی، همیشه پرسش‌برانگیز بوده است. او، فقدان دموکراسی و آزادی در مصر را، عامل عقب‌ماندگی و ناآگاهی هم‌وطنانش می‌داند. آشنایی خوانندگان عرب با نوال سعداوی، با نخستین رمان او مذکرات طبیبهٔ (خاطرات یک زن پزشک ) بود. وی پس از آن به نگارش رمان‌های دیگری پرداخت: امرآهٔ عندنقطهٔ الصفر (زنی در نقطه صفر)، امر أتان فی امرأهٔ (دو زن در یک زن) ، الغائب (غایب) ، الحب فی زمن النفط (عشق در زمان نفت) و چند داستان کوتاه دیگر. به گمان برخی، سعداوی بزرگ‌ترین نماینده زنان رمان نویس عرب است که در رمان‌هایش بیش از همه به زندگی خود پرداخته است.
مطلب پیش‌رو گزارش روزنامه شرق از سخنرانی «محمد مالجو» اقتصاد‌دان و «زهره ارزنی» حقوق‌دان در نشستی دانشجویی تحت عنوان «مشارکت اقتصادی زنان، راهکارها و چالش‌ها» است. در این نشست، ارزنی با مرور قوانین حاکم بر اشتغال در سه دهه گذشته وضعیت کنونی استخدام و اشتغال زنان را بررسی کرد. مالجو نیز در سخنرانی خود به ریشه‌یابی علل افزایش «مشارکت اقتصادی زنان در بازار کار» پرداخت.
