نویسنده: براک مکینتاش* | فیلم «تکتیرانداز آمریکایی»، از پرفروشترین فیلمهای سال ۲۰۱۵ بوده و نامزد شش جایز اسکار است. این فیلم تاکنون از سوی منتقدان و عموم بینندگان بازخوردی مثبت دریافت کرده است. فیلم روایت کشندهترین تکتیرانداز در تاریخ نظامی آمریکا است که به ادعای خودش ۲۵۵ نفر را کشته، از این تعداد ۱۶۰ نفر مورد تایید وزارت دفاع آمریکا است.
در این نوشته براک ماکیناش، یک کهنهسرباز جنگ افغانستان، روایت فیلم را به چالش کشیده و از خطرات رواج چنین روایتهایی از مداخلههای نظامی آمریکا مینویسد.
“بازیِ کشتار” مستندی است مهیب و با آنکه بیواسطه با قاتلانِ یک واقعه روبرو میشود، نه مستندی است اجتماعی و نه تاریخی و نه در پیِ گشودنِ گفتاری است فلسفی، بلکه بیش از همۀ اینها مستندی است روانشناسانه. اوپنهایمر در رویارویی با “انور کنگو” و دوستانش و در پیِ تمایل آنها به بازسازیِ کشتارِ وحشتناکی که مابینِ سالهای پنجاه و پنج و پنجاه و شش میلادی داشتهاند، بهجای آنکه به زوایای مشخص حادثه بپردازد بر روح قاتلان تمرکز میکند
سرانجام بعد از سهسال، امکان تماشای فیلم پرویز به همت گروه هنر و تجربه فراهم شد. پرویز که از کارهای تحسینشده سینمای ایران در جشنوارههاست، به ماجرای پسری با نقشآفرینی لوون هفتوان میپردازد که بعد از سالها زندگی با پدر بهدنبال ازدواج مجدد وی، از خانه پدری و شهرک محل زندگیاش طرد میشود. پسر که تا قبل از این ماجرا «ظاهرا» مورد احترام اهالی شهرک بوده، ناگهان با چهره سرد و بیرحم اهالی شهرک محل زندگیاش روبهرو میشود، کسانی که دیگر تاب تحمل او را ندارند و او را از کار بیکار میکنند. پسر مجبور میشود بهدنبال شغلی جدید برود تا بتواند زندگی خود را اداره کند. بیمهری پدر و اهالی شهرک در قبال پسر بدون جواب باقی نمیماند، فیلم در نهایت با شورش او علیه پدر و اهالی شهرک پایان مییابد. داستان پرویز را در سینما زیاد شنیدهایم، داستان شخصیتی که از جامعه شهری طرد میشود و علیه این ناعدالتی قیام میکند. با این وجود، «پرویز» فیلمی خوب و بهیادماندنی از آب درآمده است و این دلایل مختلفی دارد. نقش مجید برزگر، کارگردان فیلم در این مورد اهمیت فراوانی دارد. در کارنامه او جوایز زیادی به چشم می خورد از جمله جایزه بهترین کارگردانی فیلم اولی چهاردهمین جشن خانه سینما و جایزه ویژه هیات داوران جشن سن سباستین 2012. گفتوگوی «شرق» را با این کارگردان میخوانید.