زشتی عموما در تضاد با زیبایی و به عنوان امری منفی مطرح می‌شود. اما زشت خواندن یک چیز یا یک فرد، بیش از آنکه چیزی در مورد او بگوید، نشانی از ترس‌های گوینده و تاریخ و فرهنگ اوست.
جهان امروز ما جهان انقراض‌هاست. نه فقط انقراض گونه‌های جانوری و زیستی، که انقراض گونه‌های متنوع زبانی و فرهنگی. زبان‌ها یکی پس از دیگری می‌میرند وبه ندرت زبانی جدید متولد می‌شود.
مترجم: ج.س - اغلب توسط ایرانیان ساکن در دبی گفته می‌شود که شکوفایی شهرسازی و پیشرفت اقتصادی اخیر در دبی نتیجه‌ی توقفِ پیشرفت ایران است. دلایل متفاوتی برای این موضوع ارائه می‌شود. از دخالتِ استعمار گرفته تا چیز مبهمی مثل ضعف «فرهنگی» ما، یا هر دو، در همه‌ی این مفاهیم نزدیکی دبی با ایران نقش کلیدی دارد. جابه‌جایی نهایتا نشان می‌دهد چیزی در جایی که باید باشد نیست و به جای دیگری منتقل شده است، نه آنکه حذف شده باشد. تصور می‌شود که هجوم بازرگانان و متخصصین یقه‌سفید و سرمایه‌گذاریِ خصوصی و گردشگری به دبی نشان‌دهنده‌ی یک ظرفیتِ اجتماعی است که از مرزهای ایران گذشته و در دبی مستقر شده است – در گفتگوهای عمومی، جمعیت ایرانیان مقیم دبی را به‌طور غیررسمی ۴۰۰هزار نفر برآورد می‌کنند.
نویسنده: کامرون مایکل امین | زنان همواره ابزاری بوده‌اند برای پیشبرد سیاست مدرنیزه کردن ملت‌ها. کمرون مایکل امین در این مقاله نشان می‌دهد که چگونه زنان ایرانی با ورود «فرهنگ زیبایی» توسط بازرگانان و اجرای «پروژه بیداری زنان» توسط حکومت، در دهه‌های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰، وارد چرخه بازاریابی توده‌ای شدند. امین در این مقاله شرح می‌دهد که اهداف این دو پروژه بازرگانی و سیاسی هر چند با یکدیگر متفاوت بود، اما هر دو تعریفی از «زنانگی مدرن» را جا انداختند که با مصرف‌گرایی رابطه مستقیم داشت. زنان ایران می‌بایست برای اثبات مدرن‌شدن ایران، فرهنگ زیبایی زنان امریکایی را الگوی زیبایی می‌کردند، صفحات مد در مطبوعات را دنبال می‌کردند، پوشش و آرایش خود را تغییر می‌دادند، و همچنین از تناسب اندام‌شان، تحصیلات و تعامل اجتماعی غافل نمی ماندند.
کامرون مایکل امین عضو هیئت علمی رشته تاریخ در دانشگاه میشیگان در دیر‌بورن است. مدرک دکترای امین از دانشگاه شیکاگو و دانشکده زبان‌ها و تمدن‌های خاور نزدیک، و پژوهش‌های او درباره روزنامه‌نگاری و جهانی‌شدن در ایران است.
