شعار «ماکرون٢٠١٧= لوپن٢٠٢٢» مثل تیک‌تاک یک بمب ساعتی است. این شعار علاوه بر اشاره به مسئولیت اعتدالیون افراطی در بازگشت فاشیست‌ها، تأکیدی است بر آنچه چپ باید انجام دهد: ایجاد جنبشی متحد و قدرتمند، مستقل از دولت به‌اصطلاح دست‌چپی پنج سال گذشته.
نظرسنجی‌های اخیر از کاهش 5 درصدی آرای امانوئل ماکرون در مقابل رقیب خود مارین لوپن خبر می‌دهند. ماکرون و لوپن هر دو تلاش می‌کنند با قرار گرفتن در بیرون از جناح‌بندی‌های سنتی جامعه سیاسی فرانسه، قول تشکیل دولت جدیدی را به مردم بدهند.
اگر بنوا آمون که براساس بسیاری از نظرسنجی‌ها مقامی بهتر از پنجم را نمی‌توانست کسب کند، به نفع ژان لوک ملانشون کناره‌گیری می کرد، وضعیت جناح چپ در انتخابات این دوره، به گونه‌ای دیگر و امید به حضور در دور دوم از سوی نامزد جناح چپ بیشتر می‌شد.
«ژان لوک ملانشون» از جناح چپ و از حزب «فرانسه نافرمان» با شعار «آینده مشترک» بر اساس آخرین نظرسنجی‌ها در مقام سوم قرار دارد. او طرفدار ایجاد جمهوری ششم، بازپخش ثروت، بازنگری پیمان‌های فرانسه با اتحادیه اروپا و تاکید بر استقلال فرانسه در مقابل دیگر کشورها به ویژه آمریکا است.
فیلم واتکینز کمونِ پاریس را دوباره بازسازی کرده و انقلاب را آنطور که در خیابانهای شهر، کافه‌ها، خانهها و محفلهای سیاسی رخ داده، دراماتیزه کرده و نشان می‌دهد.
از زمان انتشار پیش‌نویس قانون کار در اواسط فوریه‌ی 2016 تاکنون، بحث و مناقشه پیرامون آن، یکی از داغ‌ترین موضوعات برای دولت فرانسه بوده است. قانون بلافاصله خشم اتحادیه‌های کارگری، جامعه‌ی مدنی و اکثریت اعضای حزب سوسیالیست فرانسه را برانگیخته است.
پس از حوادث 13 نوامبر در پاریس، «فرانسوآ اولاند» رئیس‌جمهور فرانسه وضعیت اضطراری در این کشور اعلام کرد. پس از گذشت چند روز رئیس‌جمهور خواستار تمدید وضعیت اضطراری و تغییر در قوانین سیاسی این کشور شد. پارلمان فرانسه نیز به درخواست دولت وضعیت اضطراری را برای سه ماه دیگر تمدید کرد. متن پیش رو یاداشت «جورجیو آگامبن» فیلسوف ایتالیایی در روزنامه لوموند درباره وضعیت اضطراری و خطر تبدیل آن به وضعیتی عادی، و در نهایت دولت امنیتی است. به بیان جورجیو آگامبن وضعیت اضطراری سپری نیست که از دموکراسی دفاع می‌کند بلکه بر عکس همواره یاری‌دهنده‌ی دیکتاتوری ست.
