صدا و سیما نوروز پرحاشیه‌ای را پشت سر گذاشت؛ خطوط قرمزی را شکست، خطوط قرمز عجیب و غریب جدیدی کشید و در نهایت نشان داد که در تنها توانایی چهل ساله‌اش که اعمال سانسور بود هم شکست‌خورده است. گردانندگان پرمخاطب‌ترین برنامه‌های نوروزی در شبکه‌های اجتماعی‌شان به انتقاد از سانسورهای اعمال شده پرداختند و از صداوسیما خواهش و التماس کردند که اجازه دهد کارهایشان دست‌نخورده به دست مخاطبان برسد. اما این همه ماجرا نبود.
داستان رونمایی از نابغه‌ای تازه در صداوسیما برای اولین‌بار نیست که اتفاق می‌افتد. صدا و سیما بارها به دام افرادی که به دروغ خود را نابغه معرفی کرده‌اند افتاده است. اما چرا بزرگترین رسانه ایران به همین راحتی فریب می‌خورد؟
عصر دوشنبه ۲ مرداد و در هفدهمین سالروز درگذشت احمد شاملو، از برگزاری مراسم یادبود او در امامزاده طاهر ممانعت شد؛ ساعاتی بعد اما رادیو پیام در بخش شبانگاهی خود اشعاری از شاملو را برای مخاطبان پخش کرد. درباره این وضعیت متناقض‌نما چه می‌توان گفت؟
هزاران نفر از مردم تهران در آیین خاکسپاری مرحوم مرتضی پاشایی- که حالا دیگر احتمالا لازم نیست برای شناساندن او به هیچ‌کس جز ذکر نام او توضیح اضافه‌ای داده شود- شرکت کردند. همین‌طور در شهرهای دیگر جماعتی با شمع و اشک در مرگ این خواننده جوان به تعزیت نشستند و این امر می‌گویند، جامعه‌شناسان و ناظران اجتماعی و فرهنگی ایرانی را متعجب و مبهوت کرد. لیکن تردید نمی‌توان کرد که نه حضور هزاران نفری مردم بلکه سوژه حضور آنان در خیابان‌های سراسر کشور است که سبب‌ساز بهت و حیرت همگان شد.
