تمام دست‌فروشان تهران، به‌خصوص دست‌فروشان بلوار جمهوری و ولی‌عصر حتما یادی از بگیروببندهای مأموران به میان می‌آورند و بعد، بلافاصله یادی از امیر احمدی می‌کنند و با احترام، از دِینی که او بر گردن‌شان دارد، حرف می‌زنند. خودسوزی امیر احمدی سایه مأموران را از سر دست‌فروشان برداشته و اینها، برای ادای دِین، کمک می‌کنند تا هزینه دوا و درمان دستفروش خودسوخته تأمین شود.
یکشنبه ۱۸ بهمن ماه فیلمی از حمله عوامل شهرداری به کارواشی در سعادت‌آباد تهران منتشر شد. این واقعه به روشنی نشان می‌دهد که در دعوای شهرداری و دیگرنهادها بر سر کالای قیمتی «شهر»، سهم ما اغلب چیزی نیست جز ضربه‌ای که ناغافل بر سرمان فرود می‌آيد. آنچه در ادامه می‌خوانید گزارش تحلیلی سایت یکشهر از این واقعه است.
دکتر علاءالدینی بر این نظر است که مدیریت شهری در ایران اساسا هدفی برای خود در راستای شکوفایی اقتصاد شهری قائل نیست، به این بهانه که این امر جزء وظایف شهرداری‌ها تعریف نشده است. همین دیدگاه و ساختار معیوب اقتصاد کلان باعث شده‌اند مسئولان دولتی و شهری نتوانند برای متقاضیانِ کار، شغل کافی ایجاد کنند. در چنین شرایطی باید راه را برای مشاغل غیررسمی جایگزین باز گذاشت. او بر این باور است که حتی اگر سرمایه‌گذاری خارجی هم انجام شود، شغل جدید چندانی ایجاد نخواهد شد، چراکه به احتمال بسیار زیاد سرمایه‌گذاران خارجی در حوزه‌هایی محدود، یعنی عمدتا در فعالیت‌های منبع‌محور، سرمایه‌گذاری خواهند کرد و این حوزه‌ها، به‌ویژه برای اقشار آسیب‌پذیرتر جامعه، به احتمال زیاد اشتغال‌زا نخواهند بود. ازاین‌رو باید به جای طرح‌های ضربتی برای جمع‌آوری دست‌فروشان، تلاش کرد فعالیت‌شان را با کمک خود آنها ساماندهی کرد و این شغل را به سمت شغلی شایسته سوق داد.
یک اتفاق مشابه، برای چندمین بار درچند ماه گذشته و در آستانه سال نو؛ این‌بار هم داستان، داستان یک دستفروش است. داستان یکی از صدها دستفروشی که خیابان‌های تهران محل درآمدشان است و چندماه گذشته شهرداری تهران عزمش را جزم کرده تا کاری کند که دیگر خیابان‌های تهران و مردمی که از آنها می‌گذرند، آنها را نبینند.
شهردار تهران در ابتدای سالی که گذشت، وعده واگذاری بعضی مدیریت‌های شهری را به زنان در حوزه کاری خود داد. اما آمارها و واقعیت عینی موجود در ساختار عرض و طویل شهرداری تهران همچنان نشانگر برخورد تبعیض‌آمیز جنسیتی و عدم واگذاری سمت‌های مدیریتی به زنان شاغل در این نهاد است.
گزارش زیر به وضعیت دشوار زنان سرپرست خانوار در مناطق جنوبی شهر تهران می‌پردازد؛ آن‌گونه که بارها هم عنوان شده، یکی از مشکلات اساسی این زنان بیکاری و عدم دسترسی به امکانات بیمه‌ای است. زنانی که هم‌زمان بار سنگین امور خانه‌داری را نیز به دوش می‌کشند. در این شرایط دشوار اقتصادی، دولت روحانی قصد دارد در برنامه ششم توسعه کارفرمایان را از پرداخت 25 درصد دستمزد نیروی کار زیر 29 سال معاف کند. اخباری نیز در خصوص افزایش سن و سنوات بازنشستگی به دلیل بحران مالی تامین اجتماعی به گوش می‌رسد. آیا در چنین وضعیتی می‌توان امیدی به بهبود شرایط زنان سرپرست خانوار داشت؟
