مساله از جایی شروع شد که رسانه‌ی سینما به ابزارِ بیانیِ جدی‌ای در دست دولت‌ها و قدرت‌ها بدل شد. در این میان گفتمانی سلطه‌جویانه شکل گرفت که صداهای مخالف را خفه می‌کرد تا امکان بازتاب و شنیده شدن پیدا نکنند و در پی آن تمرکزگرایی شکل گرفت که هر شکل مخالف و ناهمخوانی را به حاشیه می‌راند، لزوم خلق سینمای بدیل از آنجا حس می‌شود که باید این بخش محذوف، ابزار قدرتمند سینما را به دست بگیرد.
به احتمال زیاد در تعطیلات نوروزی در فیلم‌های خانوادگی زیادی خواهیم بود. فیلم‌هایی که رئالیسم منحصربفردی دارند. از این فیلم‌ها در بعضی از فیلم‌های سینمایی هم استفاده شده است. از جمله فیلم مستندی درباره شهلا جاهد که شامل فیلمی از او است که برایش سال خوبی آرزو می‌شود.
انیس واردا از کارگردانان برجسته موج نوی سینمای فرانسه و یکی از بازماندگان این مکتب است. وجه تمایز نگاه او در میان این فیلمسازان توجه ویژه به فمینیسم و نیز ساخت مستندگونه فیلم‌هایش حول موضوعات اجتماعی و زنان است. متن پیشِ رو ترجمه‌ی قسمت‌های منتخبی از مصاحبه‌‌اش با نشریه‌ی کایه دوسینما در ژوئن ۲۰۱۸ است.
فیلم درخت گلابی وحشی جدیدترین ساخته نوری بیلگه جیلان کارگردان ترکیه‌ای است. البرز محبوب‌خواه به بهانه این فیلم درباره سینمای این کارگردان نوشته است.
این روزها تصویری ایده‌آل و نوستالژیک از زندگی زنان، پیش از انقلاب ۵۷ ساخته می‌شود. آیا اگر به سینمای پیش از انقلاب نیز نگاه کنیم این تصویر تایید می‌شود؟ این یادداشت نگاهی می‌کند به فیلم مستند «بخت پریشان»، ساخته سحر خوشنام که درباره زن در سینمای ایران پیش از انقلاب است.
سینه‌فیل از آن دست مفاهیم سهل و ممتنع است. مگر می‌شود عشق به سینما را با کلمات توضیح داد وقتی که تصاویر هجوم می‌آورند؟
برناردو برتولوچی در ۷۷ سالگی و بعد از یک دوره طولانی مبارزه با بیماری درگذشت. در این یادداشت با مشخصات کلی سینمای برتولوچی که متأثر از بزرگان سینمای ایتالیا و سینمای نئورئالیستی بود و نیز دوران‌های مختلف فیلم‌سازی او آشنا خواهید شد.
