ایده اصلی عیاری، که در فیلم‌هایش به بیان مختلف تکرار می‌شود، مالکیت است. زیربنای تمام آثار او را ایده مالکیت و نتیجه ناگریز آن یعنی دزدی – و گاهی بخشش - تشکیل می‌دهند.
اگر می‌خواهید از لودگی فرادستانه بیشتر بدانید بهترین راه، تماشای پذیرایی ساده است. در این فیلم شخصیت‌های دیوانه‌ای هستند که با لکسوز توی کوهستان به دنبال فقرا می‌گردند تا کیسه‌های پولشان را میان آن‌ها تقسیم کنند. دو لوده‌ی مایه‌دارِ تیپیک که فقط برای نمایشِ جنون خود و ایجادِ هیجان، ثروتشان را به باد می‌دهند. بر خلاف رمانتیک‌ها که به دلیل حساسیت از مناسبات پیچیده‌ی اجتماعی کنار می‌کشیدند، حقیقی به همراه شخصیت‌هایش به دل این مناسبات می‌زند، اما فقط به یک شرط: بامزه، خاص و جالب باشد.
صحبت از همجنس‌دوستی در سینمای ایران، امری پرمناقشه اما رو به رشد است. آیا حساسیت سینماگران ما نسبت به این موضوع بیشتر شده یا داستان دیگری درکار است؟
از فیلم «ماهی وگربه» این روزها زیاد می‌شنویم؛ اینکه یه پلان-سکانس 130 دقیقه‌ای دارد و جوایز زیادی را از جشنواره‌های بین‌المللی به دست آورده است. این فیلم در ایران هم اکران محدودی شده و درباره‌اش بحث و نظر زیادی در‌گرفته‌است. بسیاری این توجه پیرامون فیلم را تنها محدود به تکنیک و همان پلان-سکانس طولانی می‌دانند اما برخی هم به جنبه‌های دیگر فیلم توجه کرده‌اند و آن را پیشنهاد تازه‌ای در سینمای ایران می‌دانند.
