وحید رواقی، استادیار دانشگاه بیرمنگام انگلستان در این یادداشت توضیح می‌دهد که چگونه دندانپزشکی در سال‌های اخیر نه به سوی درمان که به سوی زیبایی توسعه یافته است. مسیری که می‌بایست تغییر کند.
حرفهٔ دندانپزشکی تا چه اندازه توانسته است به اهداف نسل اول دندان‌پزشکان ایرانی پایبند بماند؟
در دورانی که برخورداری از بهداشت و سلامت به‌عنوان یک حق بشری اسیر مناسبات بازاری شده است، لوکزامبورگ ما را فرا می‌خواند تا مبارزه برای سلامت را از سر بگیریم.
آیا صاحبان حرفه دندانپزشکی که بر اثرات مثبت درمانهای زیبایی دندانپزشکی بر زندگی اجتماعی تاکید می‌کنند، به متقاضیان از عوارض نامطلوب این درمان‌ها بر سلامت دهان هم می‌گویند؟
کانال‌های تلگرام و برنامه‌های تلویزیونی پر است از توصیه‌های بهداشتی زندگی سالم، روزی چند عدد سیب و چند لیوان آب و ... اما این آموزه‌های مبتنی بر خودمراقبتی برای ایجاد سلامت عمومی در جامعه چقدر تاثیرگذارند؟ وحید رواقی در این یادداشت می‌گوید که چطور از میانه دهه هفتاد پژوهش‌های پزشکی نشان دادند که علت‌های اصلی بیماری نه کمبود مراکز درمانی، بلکه فقر و محرومیت و اختلاف طبقاتی است.
