نوام چامسکی را اکنون یکی از بزرگ‌ترین فیلسوف های دنیا می‌دانند که آرا و نظرات او همواره مورد توجه کانون‌های تئوریک و محافل سیاسی جهان قرار دارد. چامسکی در این گفت‌وگو، از جدیدترین و پیچیده‌ترین صنایع سرمایه‌داری معاصر، یعنی «صنعت روابط عمومی»، سخن گفته و لایه‌های پنهان و کارکردهای عملی این صنعت را برای «مهندسی رضایت» در عامه مردم واکاوی نموده است. او می‌گوید از منظر لیبرال‌ها «باید مردم را طوری منحرف کرد که در حد بیننده باقی بمانند.»
در مصاحبه حاضر رانسیر درباره سیاست هنر، معنای دموکراسی و وضع هنر در دوره کنونی صحبت می‌کند: آیا هنر معاصر پتانسیل ایجاد گسست در جامعه و «توزیع مجدد محسوسات» را دارد؟
برخی از صاحبنظران عرصه اقتصاد و سیاست با نگاه به تجربه برخی از کشورهای صاحب نفت، ارتباطی ذاتی بین نفت و فساد برقرار می‌کنند؛ گویی درآمدهای نفتی به خودی خود مانعی بر سر راه توسعه سیاسی- اقتصادی بوده و کنترل دولتی بر آنها لزوما منجر به فساد می‌شود. این افراد از خصوصی‌سازی صنعت نفت و خلع ید دولت، به‌عنوان تنها راه درمان این معضلات نام می‌برند. رامین مسلمیان در یادداشت زیر با بررسی تجربه نفتی نروژ به‌عنوان کشوری که دارای کنترل دولتی بر منابع نفتی و در عین حال دارنده بزرگ‌ترین صندوق ثروت ملی در جهان و ساختار سیاسی شفاف است، دیدگاه‌های مبتنی بر تئوری «نفرین نفتی» و هوادار خصوصی‌سازی صنعت نفت ایران را به چالش می کشد.
رفراندوم و رای نه مردم یونان به شرایط تحمیلی از سوی مثلث کمیسیون اروپا، بانک مرکزی اروپا و صندوق بین‌المللی پول (ترویکا)، رویدادی کم‌نظیر در سال‌های اخیر است. اهمیت این اتفاق از مرزهای یونان و اروپا فراتر می‌رود. اسلاوی ژیژک در این یادداشت به رابطه یونان و اتحادیه اروپا می‌پردازد. به نظر وی با توجه به چشم‌انداز اقتصاد یونان در سال‌های اخیر هدف واقعی وام‌های پرداخت شده نه برداشت سود هنگام بازپرداخت‌ها بلکه تداوم رابطه طلبکار-بدهکار است که وام‌گیرنده را در موقعیت وابستگی و سرسپردگی دائمی قرار می‌دهد. در این وضعیت گناه سریزا برهم زدن همین رابطه قدرتی است که قدرت‌های اتحادیه اروپا تلاش دارند آن را بازتولید کنند. در مورد این رفراندوم و بحران یونان در میدان بیشتر بخوانید.
در جهان عرب کمتر کسی است که او را نشناسد. از او با عنوان «فمینیست رادیکال مصری» یاد می‌کنند. «نوال السعداوی» زنی جسور است که همواره خلاف جریان آب حرکت کرده است.
نویسنده: ویلیام بلوم| «لطفا یک بار دیگر به من بگو… راستی جنگ افغانستان برسر چیست؟» نویسنده متن خود را با این پرسش آغاز می کند. ویلیام بلوم نویسنده و پژوهشگر امریکایی که چند سالی در جوانی برای وزارت امور خارجه‌ی امریکا کار می‌کرد. در ۱۹۶۷ در اعتراض به آن‌چه امریکا در ویتنام می‌کرد این وزارتخانه را ترک کرد. از آن تاریخ تا امروز، بلوم به صورت یک روزنامه‌نگار آزاد فعالیت می‌کند. بلوم مؤلف کتاب‌های متعددی درباره‌ی سیاست جهانی است. ترجمه‌ی زیر فصلی ازکتاب «دموکراسی، مرگبارترین صادرات امریکا» است که در سال ۲۰۱۳ منتشر شده است.
نویسنده: سارا وايتينگ - شبکه متعلق به فضای مجازی است و تا ان جا که سخن را در شکستن محذوراتی که بر آزادی‌اش اعمال می‌شود یاری رساند ابزاری مغتنم است، اما در هر حال راه حلی همه جانبه نخواهد بود، منطقه سخن آزاد ما نیاز به شمایلی نو دارد، شمایلی واجد مرزبندی کمتر و آزادی عملی وسیع‌تر. اگر این شمایل نوستالژیای گنگ و دور از دسترس رویای کافه‌های سیاسی باشد، تعلل و غفلتی است عامدانه در زمانه‌ای که گفت‌وگو و مباحثه، بیرون از دموکراسی‌هایمان منطقه‌بندی شده‌اند.
گری انگلر رمان‌نویس (سالی که ما شدیم)، ژورنالیست کانادایی و نویسنده‌ی مشترک مانیفست کمونیست جدید است. وی در این متن با زبانی روزنامه‌نگارانه ده بحران عمده بشر با سرمایه‌داری را معرفی می‌کند.
