جنگ

پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی مباحثی درباره مجاز بودن یا نبودن استفاده از سلاح‌های پیشرفته و اتمی برای پیروزی سریع‌تر در جنگ مطرح شد. بعضی بر این باور بودند تنها راه تسلیم‌کردن ژاپن استفاده از بمب اتم است.آن‌ها در بمب اتم  پیشرفت علم و قدرت شگفت‌انگیز آن را می‌ستودند. چرا که به نظر آن‌ها تنها راه شکست ژاپن و حفظ جان سربازان آمریکایی استفاده از بمب اتم بود. اما گروه مخالفی نیز وجود داشت که معتقد به عدم استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی و در رأس آن بمب اتم بودند و استدلال می‌کردند که برای پایان دادن به جنگ لازم نیست که حتماً از بمب اتم استفاده شود و راه‌های بهتری نیز وجود دارد. کذر زمان از آن دوران تا کنون ثابت می‌کند که استدلال این دسته از مخالفان کاملاً درست بوده است. نویسنده بر این باور است که فرهنگ نولیبرالی کنونی همانند بمب اتم نیز مخالفان و موافقانی دارد که با نگاهی به اتفاقات پس از بمباران اتمی، می‌توان درباره طرفداری از این فرهنگ هم تصمیم گرفت.

حملات دولت ترکیه به مناطق کردنشین جنوب شرق این کشور بی‌وقفه ادامه دارد؛ حملاتی که با هماهنگی نیروهای ارتش و پلیس ترکیه و با استفاده از سلاح‌های سنگین صورت می‌گیرد. به گفته منابع محلی و ناظران بین‌المللی و برخلاف ادعاهای اردوغان، در این حملات عمدتا شهروندان عادی هستند که کشته می‌شوند. این حملات از زمانی بالا گرفت که حزب آ.ک‌.پ نتوانست در انتخابات پارلمان به اکثریت مطلق دست پیدا کند و به گفته تحلیلگران تلاش کرد با ایجاد شرایط جنگی، رای لازم در انتخابات مجدد را به‌دست آورد. هفته پیش گروهی از اساتید دانشگاه‌های ترکیه در اعتراض به کشتار مردم توسط نیروهای دولتی، خواهان برقراری صلح و توقف حملات شدند. واکنش دولت، نه توقف حملات بلکه بازداشت این اساتید و وارد کردن انواع اتهامات برای مرعوب کردن آنها بود. این امر اما باعث حمایت هرچه گسترده‌تر آکادمسین‌ها و سپس هنرمندان از سراسر دنیا از کردهای ترکیه شد. اتفاقی که پس از آشکار شدن حمایت‌های دولت ترکیه از داعش در سوریه، مشروعیت دولت اردوغان را بیش از پیش زیر سوال برد. یادداشت زیر از یک شاهد عینی در دیاربکر، چهره‌ی واقعی حزبی را نشان می‌دهد که سال‌هاست پشت نقاب «عدالت» و «توسعه» دست به سرکوب مخالفان داخلی خود زده است.