مورخ معاصر کارولاین تاراتکو به تازگی مرور دو کتاب را منتشر کرده که نشان می‌دهد چرا ترکیب «محیط زیست» تنها بعد از جنگ جهانی دوم مقبولیت وسیعی پیدا کرد و چطور محیط زیست به عنوان یک ایده جدید مطرح شد.
هنگامی که سیاستمدارن «به نام آزادی، اعلان جنگ می‌کنند» و به نام «ایجاد شغل» از کم اهمیت بودن محیط‌زیست می‌گویند، این نه دست مردم که باید دست قدرت‌های بزرگ اقتصادی باشد که از آستینشان بیرون آمده تا پای «پروژه‌های توسعه‌ای» را امضا کنند. اخیرا آقای رئیس‌جمهور گفته است «زندگی مردم» اصل است و نه توصیه‌های «ملالغتی» محیط‌زیست. اما آیا این سیاستمدارن به تناقضات خطرناک ایده‌های خود واقف نیستند؟
گری گاتینگ، استاد فلسفۀ دانشگاه نوتردام، مجموعه مصاحبه‌هایی را با متخصصان فلسفۀ سیاسی ترتیب داده است که در ستون «استون» در روزنامۀ نیویورک تایمز منتشر می‌شود. او در چهارمین شماره از این مصاحبه‌ها، موضوعِ بحث را تغییرات آب‌وهوایی قرار داده است و برای گفتگو دربارۀ آن، سراغ دیل جیمیسون رفته است. استاد فلسفه و مطالعات محیط‌زیست در دانشگاه نیویورک‌سیتی و مؤلف کتاب «خرد در روزگاری تاریک: چرا تلاش برای توقف تغییرات آب‌وهوا ناکام ماند و معنای آن برای آینده ما چیست؟»
نویسنده: دامیان کارینگتون| صنعت گوشت دام گازهای گلخانه‌ای بیشتری نسبت به صنعت حمل‌و‌نقل تولید می‌کند اما ترس از واکنش شدید مصرف‌کنندگان به این مساله مانع از رویارویی با این واقعیت می‌شود. براساس جدیدترین گزارش منتشر‌شده، مهار ولع روبه رشد جهانی برای خوردن گوشت، نقش اساسی در کنترل روند تغییرات آب‌وهوایی در جهان دارد اما گزارش گروه فکری «چاتام هاوس» توضیح می‌دهد که وحشت از واکنش شدید مصرف کنندگان باعث شده تا دولت‌ها و فعالان برای این مساله کاری نکنند.
