سیستان و بلوچستان به‌عنوان یکی از مناطق خشک کشور با بحران آب روبه‌رو است. آب‌رسانی در بسیاری از نقاط استان با مشکل مواجه است و روستاییان در معرض خطر استفاده از آب‌های آلوده قرار دارند.
بیابان‌زایی تخریبِ زمین است و افتِ توان و کارآییِ آن. تبدیل عرصه‌های غیربیابانی: جنگل‌ها، تالاب‌ها و مراتع به بیابان‌هایی مصنوع فاقد توان اکولوژیکی، شور و بدونِ بارآوریِ خاک. کاستن از نواحیِ معیشت‌پناه است به زمین‌های سوختۀ معیشت‌گریز. به خشکی و بی‌حاصلی. به آن‌جا که زمین در خود فرو می‌میرد تا با تعادلی جدید، با رفتار و اسلوب زیستی تازه سربرآورد.
اگرچه سال جدید با سیل و «پرآبی» همراه بود اما نمی‌توان مسئله بحران آبی در کشور را به فراموشی سپرد. تا همین پارسال بود که همه سیاست‌مداران از بحران آبی در کشور می‌نالیدند. اما گویا این‌طور به نظر می‌رسد که فعلاً مسئله بحران آبی به مدد سیل‌های ویرانگر به کناری گذاشته شده است تا سال‌های آینده که «خدا بزرگ است». در این یادداشت نویسنده از نقد اصطلاح‌سازی‌های نوسازانه نظیر «تنش آبی» شروع می‌کند و به تحلیل و بررسی بحران آبی در کشور و راه‌حل‌های برون‌رفت از آن می‌پردازد.
مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی نسبت به بحران آب در ایران هشدار داده است؛ کم‌آبی وارد قلب زندگی روزانه مردم شده و این منجر به شروع ناآرامی‌های اجتماعی شده است.
