آیا می‌توانیم کلمه اعتیاد را برای نوع استفاده‌مان از شبکه‌های اجتماعی به کار ببریم؟ متن پیش رو ترجمه بخش کوتاهی از کتاب «پر کردن خلا» است که به ارتباط مفهوم اعتیاد و شبکه‌های اجتماعی می‌پردازد.
شبکه ملی سازمان‌های مردم نهاد ناشنوایان ایران در انتقاد از گسترش ویدئوهای نمایشی به «زبان اشاره» در شبکه‌های مجازی، بیانیه‌ای منتشر کرده است.
جان برجر (John Berger)، منتقد بریتانیایی، در کتاب تأثیرگذار «شیوه‌های نگریستن» در سال ۱۹۷۲ نوشت: «در عصر بازتولید دیجیتالی، معنای نقاشی‌ها دیگر به آنها متصل نیست؛ معنایشان قابل ارسال می‌شود.»
فرهنگِ نمایش و به اشتراک‌گذاری آنلاین عکس در اینستاگرام حداقل از دو جهت پاسخی است به مقتضیات اقتصادی-اجتماعی نئولیبرالیسم. سرمایه‌داری شبکه‌ای‌شده از نظر جامعه‌شناسانی چون لوک بولتانسکی و ایو چیاپلو واکنشی است به «نقدی هنری» که فوردیسم اواسط قرن بیستم را زیر سوال می‌برد. امری که طالب استقلال بیشتر، تجربه‌ی اصیل و رهایی از قید و بند تک‌صدایی فرهنگ مصرفی تولیدانبوه و کار سخت روزانه بود. سرمایه‌داری از طریق آزاد کردن نیروی کار؛ تفکیک تولید کالایی و تولید فرهنگی، به این وضعیت واکنش نشان داد تا ظرایف ترجیحات فردی را برآورده کرده و جهانی به لحاظ زمانی منعطف پدید آورد که در آن موفقیت نه از طریق پیمودن سلسله مراتب ترقی بلکه از طریق حرکت میان پروژه‌های مختلف و در دورن شبکه‌های جهانی حاصل می‌شد. پس آزاد بودن چنین حسی دارد؟
دیدن کودکان زیبا در صفحات اینستاگرام که از بدو تولدشان ساخته شده و والدین‌شان مدیریت می‌کنند، چالش‌هایی ایجاد کرده که یک دهه پیش در ذهن بسیاری از ما نمی‌گنجید. برخی از حقوق کودکان زیر سن قانونی می‌گویند، این‌که حریم شخصی آنها قبل از این‌که خودشان توان انتخاب داشته باشند، مورد تعدی نگاه‌های کنجکاو دیگران قرار گرفته است. برخی، از تاثیرات روانی این امر در آینده کودکان می‌گویند، این‌که مورد توجه بودن مداوم و دریافت لایک و پیام‌های قربان صدقه‌ای می‌تواند کودکان را درگیر اختلال خودشیفتگی کرده و رشد شناختی آنها را ناکام بگذارد.
منتشر کردن عکس بچه‌های کوچک و تبلیغ کردن با آنها؛ یک مد جدید اینستاگرامی است؛ موضوعی که در بعضی از کشورهای جهان با واکنش روبه‌رو و حتی برایش قانون‌گذاری شده است. در ایران اما کم نیستند صفحه‌های اینستاگرامی که مادر و پدرها با گذاشتن عکس فرزندان کوچک‌شان، پرطرفدار می‌شوند و بعد با گرفتن تبلیغات از دیگر صفحه‌ها درآمدزایی می‌کنند.
نفوذ شبکه‌های اجتماعی هر روز در میان مردم بیشتر می‌شود، به‌طوری که ساعت‌های زیادی را در آن می‌گذارنند. این باعث شده است که برآورده شدن نیاز طبیعی افراد برای دیده شدن و جلب توجه، این‌بار به‌شکلی جدید در این شبکه‌ها مطرح شود. متن زیر گفتگو با کسی است که کسب و کارش کمک به پاسخگویی به این نیاز در شبکه‌های اجتماعی است.
نسیم اقدم معروف به «نسیم سبز» چند روز پیش در سرخط خبرها ظاهر شد و رفت. او در یوتیوب و اینستاگرام بیش از ۳۰هزار فالوئر داشت و بعضی ویدئوهایش چندمیلیون بار دیده شده‌اند. در ١٤ فروردین، نسیم اقدم به ساختمان اصلی کمپانی یوتیوب رفت و پس از زخمی‌کردن سه نفر با شلیک گلوله، خودش را کشت.
کلاوت، برنامه‌ای است که میزانِ تأثیرگذاریِ آن‌لاینِ هرکس را برایش حساب می‌کند. امتیاز من به صفر میل می‌کرد. این برنامه مشخصاً شبیه چیزی است که یونانیان به آن کِلِئوس (kleos) می‌گفتند. این واژه، برآمده از کلمه‌ای کهن از دوران هومری است به معنای: «من می‌شنوم». در زبان عامیانه، به معنی شهرت بود. اما در عین حال، به معنی کار درخشانی که منجر به شهرت شده است نیز بود، مانند سرودن شعر مهمی که برای سراینده، شهرتی به بار بیاورد.
