در دومین روز از آتش‌سوزی فیروزآباد و پس از آنکه دستکم سه نفر از عشایر منطقه به نامهای ناصر بهزادی و رضا بهزادی و حامد بهزادی کشته شده‌اند و هزار هکتار از پوشش گیاهی نابود شد، سازمان جنگل‌ها می‌گوید هلی‌کوپترهای آب‌پاش و نفربر راهی ارتفاعات فارس شده‌اند.
زاگرس می‌‌سوزد و از دود آتشی که برمی‌خیزد چشم فعالان محیط زیست تر شده است. فعالانی که سال‌هاست و سال‌هاست از جان می‌گذرند، از مال می‌گذرند، از رفاه می‌گذرند و می‌خواهند این سرزمین باقی بماند، زاگرس بماند و آن را به نسل بعدی برای حفاظت واگذار کنند.
افزایش تورم، بیکاری، افزایش قیمت زمین و نبود قوانین بازدارنده و نظارت کافی دست به دست هم داده و روند زمین‌خواری و قاچاق چوب را شدت بخشیده است؛ «با رویه پیش رو تا ۲۰ سال دیگر چیزی از زاگرس باقی نخواهد ماند».
نمونته نگومو یکی از رهبران قبیله‌های واورانی در منطقه آمازون در نامهای به نه کشور آمازون در آمریکای جنوبی درباره ادامه حیات کره زمین هشدار می‌دهد.
با گذشت بیش از یک هفته از آتش‌سوزی‌های گسترده زاگرس و عدم واکنش نهاد‌های مربوطه باید به نقش عاملین، برنامه‌ها و چشم‌اندازهای مدیریت منابع طبیعی نگاهی کنیم و به توضیح ارتباط آن‌ها با بومیان این مناطق بپردازیم تا شاید متوجه جوانب و عواقب این آتش‌سوزی‌ها شویم.
