بسیاری نقش نفت را در بحران در کشورهای خاورمیانه برجسته می‌دانند. در چنین تحلیلی نقش نزاع بر سر سایر منابع طبیعی از جمله آب نادیده گرفته می‌شود. جوریس لورینک در این یادداشت توضیح می‌دهد که چگونه تلاش‌های دولت ترکیه برای دسترسی به منابع آبی در وضعیت عراق و سوریه نقش‌آفرین است.
در تاریخ دانسته حیات انسان بر سیاره زمین هرگز وضعیت چنین بحرانی نبوده است. هشدارها جدی است. بر اساس آمارهای دانشمندان تولید دی‌اکسیدکربن به انتهای سطح مجاز خود نزدیک می‌شود. به نظر می‌رسد اگر به همین منوال پیش برویم بسیاری از ما در طول عمر خود شاهد نابودی و سوختن زمین خواهیم بود. نائومی کلاین نویسنده و فعال سیاسی در آخرین کتاب خود به بررسی بحران آب و هوا می‌پردازد. او نشان می‌دهد که برخلاف نظر بسیاری از سیاست‌مداران و فعالان محیط‌زیست اصلاح در روند تولید چاره بحران کنونی نخواهد بود. بلکه تنها راه تغییر بنیادین در میزان مصرف و تولید، به خصوص در آمریکای شمالی و اروپا است. در مطلب پیش‌رو الیزابت کولبرت نظرات کلاین را در این کتاب بررسی کرده و در انتها نقدی، هرچند ناواضح، بر آن وارد می‌کند.
استان بوشهر، استانی است نفت‌خیز و در مجاورت دریا. بدین لحاظ عمده‌ترین معضلات زیست‌محیطی‌اش نیز ختم می‌شود به این دو عامل. میادین و پالایشگاه‌های نفت و گاز استان بوشهر پیشتاز آلودگی هوا و دریا و خاک هستند و صید بی‌رحمانه ترال تنوع‌زیستی دریایی را از بین برده است و سدهای بی‌مجوز رئیس علی دلواری و دالکی تالاب حفاظت شده حله را به نابودی کشانده‌اند. حکایت سرریز شدن فاضلاب‌ها به دریا و نبود سیستم استاندارد تصفیه فاضلاب هم دیگر حکایتی عادی است. روزنامه شهروند در این گزارش به بررسی برخی از این معضلات می‌پردازد.
