حباب‌ها چیزهای جالبی هستند. از هر کودکی بپرسید به شما خواهد گفت، حباب چیزی موقتی است. گرچه زیبا به نظر می‌رسد اما ماندگار نیست. عمر کوتاهش که سر رسد، ناگهان با یک پوف می‌ترکد. چیزی از آن باقی نمی‌ماند جز قطراتی از مایعی که آن را ساخته بود. مایع به اطراف می‌پاشد و ممکن است دردسر هم ایجاد کند. این روزها در کشور خودمان زیاد واژه‌ی حباب را برای قیمت و ارزش ارزها و مسکن و … می‌شنویم. اما حبابی بسیار بزرگتر در حال شکل‌گرفتن در جهان است که لاجرم خواهد ترکید. پوف عظیم انفجارش شاید اقتصاد جهان و کشورهایی نظیر ما را فلج کند. یک «حباب کربن»
اگرچه سال جدید با سیل و «پرآبی» همراه بود اما نمی‌توان مسئله بحران آبی در کشور را به فراموشی سپرد. تا همین پارسال بود که همه سیاست‌مداران از بحران آبی در کشور می‌نالیدند. اما گویا این‌طور به نظر می‌رسد که فعلاً مسئله بحران آبی به مدد سیل‌های ویرانگر به کناری گذاشته شده است تا سال‌های آینده که «خدا بزرگ است». در این یادداشت نویسنده از نقد اصطلاح‌سازی‌های نوسازانه نظیر «تنش آبی» شروع می‌کند و به تحلیل و بررسی بحران آبی در کشور و راه‌حل‌های برون‌رفت از آن می‌پردازد.
تا چهارم فوریه ۲۰۱۹ بیش از ۱۲کشور اروپایی خوان گوایدو رئیس مجلس ملی ونزوئلا را به‌عنوان رئیس‌جمهور این کشور به رسمیت شناختند. این تصمیم تقریباً ۲ هفته بعد از حمایت‌های ایالات‌متحده، کانادا و بیشتر کشورهای آمریکای لاتین از ادعای او در خصوص تصدی ریاست جمهوری گرفته شد. علی‌رغم تداوم حمایت‌های روسیه و چین از دولت نیکولاس مادورو، جامعه بین‌المللی به‌سرعت ونزوئلا را به انزوا کشاند، کاری که پیش‌ازاین هرگز انجام نداده بود. در این مقاله بابررسی تاریخی وضعیت سیاسی ونزوئلا به تحلیل نقش ایالات‌متحده در این وضعیت می‌پردازد.
مصرف مسئولانه در برابر محیط‌زیست شاید از بار گناه شما بکاهد اما فقط جنبش‌های انبوه و در سطح وسیع این قدرت را دارند که مسیر بحران آب و هوایی را تغییر بدهند. حالا زمان آن رسیده که از این وسواس ذهنی که سبک زندگی‌مان چقدر در راستای حفظ محیط‌زیست است، دست بکشیم- و همه در کنار هم شروع کنیم به ستاندن قدرت از دست شرکت‌ها.
تیراژ روزنامه‌ها در ایران به شدت پایین آمده است و دیگر از جایگاه سنتی خود برای اطلاع‌رسانی برخوردار نیستند. به نظر می‌رسد روزنامه‌ها قدرت گذشته خود را برای تأثیرگذاری در اجتماع و بر مخاطبان از دست داده‌اند. اما این موضوع چه پیامدهایی دارد؟
در هنگام طراحی نظام‌های پاداش و جبران، ما به‌وضوح همواره تحت هدایت پاره‌ای اصول معطوف به عدالت یا اخلاق هستیم. متن حاضر حاصل تأملی مختصر در باب شایسته‌سالاری، اصول مورد نظر جان رومر و الگوی کلی جبران به کار رفته در چین در سال‌های دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی است.
