زمانی فردی از من پرسید: «تو انگار اصلاً اهل جاه‌طلبی نیستی.» من پاسخ دادم «البته که هستم، یک جاه‌طلبی بسیار بزرگ دارم.» پرسید: «خب جاه‌طلبیِ تو چیست؟» و من برایش گفتم که «برای همه خانه‌ای وجود داشته باشد».
سباستیائو سالگادو عکاس فجایع بزرگی چون قحطی در منطقهی ساحل، جنگهای داخلی رواندا و... است. آثار سالگادو، همانگونه که سوزان سانتاگ با الهام از «سه گینی» ویرجینیا ولف میگوید، به دلیل صراحت و برملا کردن بربریت و توحشی که در نابرابریها و جنگها بر انسان میگذرد، توجه به دیگران را چون امری نه تنها امکان‌ناپذیر بلکه غیرقابل انکار، برجسته می‌کند.
«تهرانیا» درباره تهران یا ساکنان تهران نیست. بنابراین نمی‌توان آن را ذیل ادبیات شهری قرار داد. جذابیت این داستان‌ها بیش از هر چیز انتخاب نظرگاه‌هایی است که در آن‌ها هر تضادی به ابهام طنزگونه و توأمان مرگ‌بار قلب‌ماهیت می‌یابد.
کازیموی اشراف‌زاده از پدر و خانواده رو بر می‌گرداند و بالای درختان بلوط سکنی می‌گزیند. او می‌تواند از درختی به درختی دیگر بپرد و سفر کند و از زاویه‌ای نو به دنیای پایین نگاه کند. این داستان کتاب بارون درخت نشین نوشته ایتالو کالوینو است. اومبرتو اکو، کازیمو را روشنفکر ایده‌آل می‌داند چرا که قادر است روحیه انتقادی را همیشه حفظ کند.
دولت یازدهم برآن است که با افزایش سرمایه‌گذاری خارجی می‌توان بر مشکلات اقتصادی چیره شد، اما برخلاف آنچه دولت تبلیغ می‌کند موانع توسعه پایدار کشور را باید بیشتر از خارج در داخل جستجو کرد.
