«یک ساعت است که رسیده‌اید، بیش از ظرفیتتان خاک و مونوکسید کربن استنشاق کرده‌اید. تازه نیم ساعت دیگر طول خواهد کشید تا به سربازی برسید که ممکن است بدون ذکر هیچ دلیلی شما را مجبور کند که برگردید.» این وضعیت فلسطینیانی است که هر روزه از گذرگاه قلندیا عبور می‌کنند.
ده هزار مایل از خانه دور شوم، یونیفرم بر تن کنم و بر سر آدم‌هایی بمب و گلوله بریزم که به من کاکاسیاه نمی‌گفتند و مانند سگ با من رفتار نمی‌کردند؟
در سال‌های اخیر ترسی روزافزون از پناهجویان سرتاسر اروپا را فراگرفته است. با وجود این اسلاوی ژیژک معتقد است این ترس بیش از آنکه پناهجویان و مهاجران را به ما معرفی کند، زوایای پنهانی از شخصیت اروپاییان را روشن می‌سازد. باید پرسید این حساسیت مفرط به تهدید مهاجران چه چیزی دربارۀ ضعف اروپا به ما می‌گوید؟
13 سال پیش آمریکا همراه با متحدانش به اسم نابود کردن «سلاح‌های کشتارجمعی» به عراق یورش برد. نه تنها چنین سلاح‌هایی در واقعیت وجود نداشت بلکه تحقیقات نشان می‌دهد، آمریکا و متحدانش، خودْ در این حمله از سلاح‌های حاوی اورانیوم استفاده کرده‌اند. تولد کودکان ناقص‌الخلقه، فقط یکی از پیامدهای فاجعه‌بار این تجاوز نظامی است.
نصب دستگاه کارت‌خوان در برخی مدارس دولتی٬ نمود عینی تبدیل مدرسه به یک بنگاه اقتصادی است. کالایی شدن آموزش منطقش را گسترش می‌دهد٬ بی‌آنکه مقاومت جدی در برابر آن شکل گیرد.
