به گفته جاماسب نوذری مدیرکل امور دانشجویان داخل «رسیدگی و برخورد با تخلفات دانشجویان در فضای مجازی به اصلاحات آییننامه انضباطی دانشجویان، اضافه شد.»
به تازگی گزارشی منتشرشده است که حاکی از تلاشهای دولت جمهوری آذربایجان برای محو میراث فرهنگی ارمنی در این کشور است. هزاران کتیبه سنگی یکی از نمونههای این تلاش برای فراموشی تاریخ است.
چرا باید دنیایی را بپرورانیم که در آن هر چیزی میتواند رخ بدهد؟ آیا این دنیا مانند دنیایی نیست که در آن هیچ چیز اهمیتی ندارد؟ چرا که تنها قانون حاکم بر آن خیال نویسنده است؟ تا کجا میتوانیم ناباوریمان را تعلیق کنیم؟