تجمع صنفی اخیر معلمان در شیراز، نمونه‌ای برجسته و نقطه قوتی در حرکت‌های مستمر و مطالبه‌گرانه معلمان سراسر کشور است که اهمیت فعالیت سازمان‌یافته را بیش از پیش روشن می‌کند. به عبارت دیگر؛ آنچه یک حرکت صنفی یا مدنی هدفمند را از سایر جریان‌های صرفا اعتراضی متمایز می‌کند، شیوه سازماندهی و استمرار مسیر مطالبه‌گری است.
هر هنری که خود را با زمانه وفق ندهد ممکن است با کم توجهی مواجه شود. این سخنی نیست که در قید کسی باشد بلکه زیست جهان و گفتمان مسلط است که می‌کشد قلاب را. این رابطه مخاطب و هنر است که این نوع تلقی از جهان را رقم زده است و مخاطب خود را ارجح‌تر از هنرمند کرده است.
بستر خشکانده‌ی زاینده‌رود در مقطع ورودی غربی اصفهان به بعد، محل مناقشه‌ی کسانی است که آب دائم و جاری طلب دارند. تاریخ زاینده‌رود پرفراز و نشیب بوده، تاریخی از تُنُکی به طغیان، از خشکی به زایندگی.
مهم‌ترین هدف از تاسیس حرفه‌های پزشکی و دندانپزشکی تامین «دسترسی همگانی و عادلانه به خدمات درمانی» است. بدیهی‌ست اگر زمانی معلوم شود این حرفه‌ها نمی‌توانند به اهداف اولیه تاسیس خود دست یابند، بازنگری در ساختار این حرفه‌ها یا تربیت گونه دیگری از درمانگران ضروریست.
یک زن وقتی مادر می‌شود، یک انقلاب واقعی را پشت سر می‌گذارد: بدن او دستخوش یک انقلاب می‌شود، هویت وی جدا می‌شود و روابطش با همسرش زیر سوال می‌رود. همه چیز باید دوباره تعریف شود، عادی‌ترین روابط تغییر می‌کند و دیگر مسائل با گذشته یکسان نیستند.
گردهمایی بین‌المللی نیجریه برگزار شده و مطالبه‌ی صفر واقعی [کربن] به جای صفر خالص، با هدف ارائه‌ی راه خروج از باتلاق اقلیمی و ارائه‌ی گزینه‌های واقعی برای اقدام اقلیمی برگزار شد. این گردهمایی جهانی از زاویه‌ای انتقادی به راه‌حل‌های نادرست برای [مقابله] با تغییر اقلیم از جمله مفهوم صفر خالص که رهبران، ابرشرکت‌ها و سرمایه‌گذاران جهان در آستانه‌ی COP26 آن را تکرار می‌کنند، نگاه کرده است.
این جستار با بهره‌گیری از تجربه زیست چندتن از ساکنانی که به موجب افزایش ناگهانی مسکن در طی سال‌های اخیر مجبور به مهاجرت از تهران به مساکن مهر حاشیه شهر شده‌اند صورت‌بندی شده است.
بیانیه‌ای از سوی اتحاد اکوسوسیالیست، برای توزیع در COP26، کنفرانس آب و هوای سازمان ملل که در 31 اکتبر در گلاسکو افتتاح شد، تهیه شده است. محمدرضا جعفری در مقدمه خود به کاستی‌های بنیادی این متن اشاره می‌کند و می‌افزاید که مطالبات باید به شکلی باشد که همراهی و همدلی مردم در طبقه‌ی متوسط و کارگر را جلب کند و از هراس ناشی از تصور افزایش قیمت‌ها و کاهش سطح رفاه هم بکاهد.
هنگامی که افراد یا گروه‌های خاصی تحت ظلم قرار می‌گیرند، هنرمندان می‌توانند آثاری برای حمایت از آنان یا دفاع از حقوق‌شان خلق کنند. هنر ابزار بسیار موثری برای نگه‌داشتن برخی وقایع در حافظه تاریخی یک جامعه است.
اگر از سرمایه‌سالاری خوشتان نمی‌آید، بدیل شما برای آن چیست؟ سیستم چگونه می‌تواند عملکرد متفاوتی داشته باشد؟ بازارهای کار، شرکت‌ها، کاربری زمین، مسکن، تجارت خارجی؛ اگر افرادی مانند شما بتوانند جهان را از نو بسازند، تمام این‌ها چگونه کار خواهد کرد؟
